[
attachment=7257]
Nog eens een "oude" Chablis die we ooit importeerden. Een klant meldde me ooit dat hij te oud geworden flessen had (was het nu 2014 of 2015?). Ik had enige tijd terug een fles die inderdaad wat moe leek, licht oxidatief al en daar hou ik helemaal niet van, maar deze 2015 was in topvorm en zo hoort het ook, Chablis moet lang mee kunnen en mooi ontwikkelen op fles. Deze had zelfs even lucht nodig na openen. Zou het kunnen dat het aan de kurk ligt want deze was een samengestelde (geen Diam) en misschien sluit dat beter? Geen last van het warmere jaar, de mineralen waren er, maar ook een mooie rijkdom. Ik was meestal meer fan van de Fourchaume die enkel op staal rijpt, maar deze Montmains was mooi. Rebuy? Nee, domein is veranderd, ik zou het elders zoeken nu. Defaix is meer mijn ding en ik zou ook zoeken naar Béru of zoiets onmiddellijk genietbaars als die van N47E3 onlangs.
Het was alweer te lang geleden dat ik nog eens een Aligoté dronk thuis en dus deze Champ Forey van het slechte jaar 2021 getest. Nu verwacht ik altijd van Fournier dat het minstens "goed" is, maar deze heeft me echt zo positief verrast. Deze was echt schitterend met diepte en heerlijk zinderende frisheid met toch een concentratie die hem in de mond een bijna mollig gevoel geeft en dan een forse, aromatische afdronk en dat komt allemaal aan amper 12,5%! Kortom, de wijn overtrof ruimschoots mijn verwachtingen. Rebuy? Toch wel. Ik proef heel veel mooie Aligotés, ook van andere producenten, ze maken in Bourgogne echt schitterende wijnen van deze druif momenteel, en op het hogere niveau is deze zeker bij de betere rqp's.
We drinken thuis weinig Aglianico (behalve die van Guastaferro dan) en al zeker geen uit Basilicata. Dit was er een van de Vulture: Basilisco 2019 van Theodosio, een opkomende producent in die regio. De eerste fles, lang geleden, vond ik veel te rustiek. Deze herbotteld in een halfje, kurk erop en de rest in de karaf. Wijn was nog steeds diep gekleurd, vrij krachtig, warmere aroma's en stevige tannines. Enkele weken later het gebottelde halfje opgehaald en in het juiste glas gegoten: niet de Spiegelau Authentis, maar de Riedel Veloce Bordeaux en dat scheelt met het eerste deel. Dat beetje lucht bij overgieten en dan enkele weken op de nieuwe zuurstof hielp. Niet dat het dadelijk mijn favoriete wijn was, maar dit is bijzonder verdienstelijk. Vooral aan tafel maakt deze het waar en ontpopt zich tot een redelijk aromatische wijn met een beduiden meer genuanceerd boeket, voller en ronder in de mond en de tannines lijken zelfs wat beter versmolten. Geen idee wat dit zou moeten kosten, maa zeker een aanrader voor liefhebbers van dit type wijn. Rebuy? Nee, wij houden meer van lichtere, frissere wijnen. Terra di Lamole 2013 van I Fabbri is dan meer ons ding. Een echte Chianti met die heerlijke rode kleur met evolutie die wel het monopolie van Sangiovese lijkt. Zeer geurig, floraal, kersje nog, wat kruiden, halfvol, rijp met nog spanning. Wat kan Chianti Classico toch mooi rijpen! Rebuy? Nee, maar enkel omdat ik helemaal overstag gegaan ben voor andere producenten, want dit is echt wel erg mooi.
We eindigen de reeks met een prachtige Gevrey 2013 van Fournier. Wat was dit toch een onderschat jaar en ik zie hetzelfde gebeuren met mijn favoriet recente jaar 2021. Zeker 1 van de favorieten van de laatste tijd. Zeker, de Gagliole is een grotere wijn, maar dit mag er ook zijn. Rebuy? Fournier forever...
Dan wat schuimpjes, dat drinken we alsmaar frequenter. Een favoriet onder de Champagnes is Leclerc-Briant, een bio-producent wat zeldzaam is in deze regio. Altijd zeer strak met lage dosage. Enkel hun entry-level bottelen ze als "BRUT", maar met amper 2g/l konden ze hem ook als Extra Brut op de markt brengen. Alle hun andere wijnen, ook deze Premier Cru, zijn Extra Brut of Brut Nature. Deze was alweer zeer mooi, vrij vol ondanks lage dosering, mooie nuance, wat licht oxidatieve tonen van de reserve wijnen wat wat diepte geeft. Rebuy? Nee, ik vinde de entry-level niet veel minder en dan neem ik liever dadelijk de stap naar de Millésimé's. Dan nog een een Prosecco van Follador. Wij proeven zeer, zeer vele diverse Prosecco's op restaurant in Italië. daar zijn dikwijls echt bijzonder mooie exemplaren bij, maar er is maar 22n enkele Silvano Follador! Dit is absoluut super, maar niet wat Jan met de pet verwacht: geen zoet maar het aller- allerpuurste Glera fruit met dan die adembenemende frisheid en die minerale afdronk. "Prosecco moet jong gedronken worden", maar deze 2022 is nog steeds absoluut super. Helaas is het nu bijna op, laatste doos en we stoppen met alle eigen import, dus ik zal het nooit meer drinken vrees ik. Rebuy? Gegarandeerd (als ik het ergens vind...)
Paloumey,
Bramaterra en
Gagliole werden elders reeds besproken.
