wijnliefhebbers

Volledige versie: Sociandofilie
U bekijkt momenteel een uitgeklede versie van ons materiaal. De volledige versie met bijbehorende opmaak weergeven.
Vanavond nog eens een lekker ouderwetse vergelijkende Bordeaux degustatie.
Hoe doet onze Sociando Mallet het tegen Pichon Baron, Montrose, Larcis Ducasse, Chevalier, Pavie Maquin en Leoville Barton.?
[attachment=6668]
Waar staat die kwijlemoticon.
Alvorens mijn herinneringen verdrinken in de kolossale zee rond de vergeten wijneilandjes in mijn hersenen, pen ik hier snel mijn bevindingen neer.
Ik was nochtans vlijtig begonnen met noteren en punten geven. Heeft 4 wijnen geduurd..

Indrinker:
Chateau Gazin Rocquencourt 2014 Pessac Blanc.
Door iedereen blind herkend als Pessac, vooral door de houtlagering (die nochtans mooi versmolten was). De wijn werd elke slok beter, heel knap!

Ijkwijn:
Chateau Sociando Mallet 2002
Ik wou bewust een SM als ijkwijn gegeven, op die manier had men al een idee over het karakter van de wijn, en er kwam nog een extra element bij, namelijk “vind de 2002 tussen de 12 volgende wijnen..” Smile
We gaven deze wijn gezamenlijk 90-91.

Duo 1
Domaine de Chevalier Pessac 2006 - Sociando Mallet 2006

De Chevalier deed meteen het OOO! en AAA! geschal ontlaaien. Een superzachte, charmante, ellenlange wijn.
De SM toonde zich volledig anders, maar bijna even goed. Hij was ernstiger, frisser, iets groener (jawel!), leek jonger en complexer.
Ik scoorde 93 en 92. Ook in de totale score haalde de Chevalier het heel nipt.

Duo 2
Sociando Mallet 2011- Chateau Larcis Ducasse 2011
Zeer verrassend duo.
De SM werd bijzonder hoog aangeprezen. Scores tot 94/100 en extatische commentaren. De Larcis Ducasse was ook mooi, wel duidelijk ronder en “makkelijker”, met toch een alcoholgloed in de afdronk. De neus deed trouwens eerder denken aan ee Chateauneuf dan aan een Bordeaux.
Winst voor Sociando Mallet, duidelijk.

Duo 3
Sociando Mallet 2004- Chateau Montrose 2004
De Montrose had jammer genoeg een kreukje in de neus. In de mond echter geen spoor van kurk- een lang, fris, complex mondgevoel.
De Sociando was subliem. Men zat algauw in 2004 en twijfelde over welke de Montrose was.

Duo 4
Chateau Pavie Macquin 2002- Sociando Mallet 2002
Ook de Pavie deed z’n naam als rechteroever alle eer aan. Ronder en meer sexy. Maar hier geen alcohol gewaarwording gelukkig. Bijzonder mooi, maar de Sociando won wél het pleit. Deze 2002 werd ook een stuk beter bevonden dan de ijkwijn, wat alweer toont hoe twee verschillende flessen kunnen verschillen. Of hoe, wanneer een pallet al wat verzadigd is, de bevindingen anders kunnen zijn Wink

Duo 5
Sociando Mallet 2001-Chateau Leoville Barton 2001.
Hét duo van de avond.
En ook een duo waar men het meest twijfelde over welke wijn de SM was.
Uiteindelijk won de Leoville nipt het pleit, maar wat presteerde die SM weer óngelooflijk sterk.

Duo 6
Sociando Mallet 1995- Chateau Pichon Baron 1995
Ook deze Pichon had een kreukje in de neus. Sad nochtans had bij geen enkele van de geopende wijnen de kurk een foutieve geur, ik had de wijnen daags voordien geopend en elke kurk rook, zuiver, was er dus gerust in Huh
Enfin, in de mond was de Pauillac nog jong, heel complex en lang. Beter dan de Sociando Mallet, die wat aan het einde van zijn Latijn leek.

We sloten af (tijdens de hapjes) met een Rodenbach Vintage 2012. Heel vineus geworden, héerlijk bier.

Besluit:

Sociando Mallet speelt wel degelijk mee in de allerhoogste regionen van Bordeaux.
Hij kon zonder blozen naast zowat alle hoger geklasseerde wijnen staan, soms was hij zelfs gewoonweg beter.
Één bedenking:
Wanneer Robert Parker punten geeft doet hij dat altijd met de gedachte van bewaarkracht in z’n hoofd. Zo geeft hij bvb altijd veel minder punten aan een jaargang die snel op dronk zal zijn, zoals 2007 bvb. Toch zijn die wijnen uit 2007 heel mooi, maar wel sneller op dronk.
We durfden op het einde enigszins vermoeden dat dit ook het geval is voor Sociando Mallet. Dat deze wijn mee kan met de allerbeste wijnen wanneer hij tussen de 12 en 25 jaar oud is. Maar dat daarna grotere namen het halen qua houdbaarheid.

Hoe dan ook, Sociandofilie is een begrijpelijke en volkomen te verantwoorden afwijking.

[attachment=6671]
Jammer dat de Montrose een fout neusje had, die heb ik zelf ook nog en ik keek verwachtingsvol uit naar jullie bevindingen.
Denk je dat je "kurk" kan ruiken aan de kurk? Klinkt raar, maar je weet wat ik bedoel.
Nu, we hadden het erover in een andere topic, aan de beschrijving te oordelen had geen van beide echt TCA want dat merk je toch altijd in de mond en dat bleek hier toch mee te vallen (?).
Het was dan wellicht een andere contaminatie die al (in dit lot van) de wijn zat of er was wat onnodigs mee tijdens bottelen, onmogelijk te weten wat het was...
(20-08-2023 10:26 AM)wvd schreef: [ -> ]Nu, we hadden het erover in een andere topic, aan de beschrijving te oordelen had geen van beide echt TCA want dat merk je toch altijd in de mond en dat bleek hier toch mee te vallen (?).
Het was dan wellicht een andere contaminatie die al (in dit lot van) de wijn zat of er was wat onnodigs mee tijdens bottelen, onmogelijk te weten wat het was...

Dit was inderdaad letterlijk wat ik dacht.
(20-08-2023 10:41 AM)vinejo schreef: [ -> ]
(20-08-2023 10:26 AM)wvd schreef: [ -> ]Nu, we hadden het erover in een andere topic, aan de beschrijving te oordelen had geen van beide echt TCA want dat merk je toch altijd in de mond en dat bleek hier toch mee te vallen (?).
Het was dan wellicht een andere contaminatie die al (in dit lot van) de wijn zat of er was wat onnodigs mee tijdens bottelen, onmogelijk te weten wat het was...

Dit was inderdaad letterlijk wat ik dacht.

Great minds think alike Cool
De beste zomeravond werd uitgekozen om samen met gelijkgestemden te analyseren, vergelijken, ontdekken maar vooral te genieten. En genieten deden we. Van de grootsheid van de Sociando bijvoorbeeld. Zowel jong (2011) als enorme verleider maar ook in 2001 en zeker in 2004 als pure klasbak. De verschillen met de wijnen van een hoger pedigree waren niet of amper merkbaar. De rode draad bij Sociando is toch vooral dat koele, die fris-strakke wijn. Randje groenig maar toch altijd net rijp genoeg om dat evenwicht te bereiken. Helemaal mijn ding.

De rest van de wijnen werden hierboven al zo mooi beschreven. Barton als topper, de Chevalier weeral groots, Larcis had nog tijd nodig dus op rechteroever verkozen we smeuïgheid en het sappige fruit van de Pavie Macquin. De twee wijnen met een kreukje kon je gelukkig nog goed proeven (in de mond) en toonden hun grootsheid.
Kortom een heerlijke avond. En met een gelukzalig gevoel fietste ik terug de zwoele zomernacht in…
En 2001 wat zich weer geweldig toont. Echt een mooi jaar en kun je vaak redelijk geprijsd aanschaffen, vergeleken met andere jaren.
Qua houdbaarheid van SM zou toch even willen teruggrijpen naar onze kleine verticale van een paar jaar geleden (zie aldaar : "Sociando-Mallet"), waar de flessen van vorige eeuw zeker niet tegenvielen, de oudste van 1976 zijnde)... Individueel verschillen oudere flessen natuurlijk wel vaker van elkaar.
Koppelingen