Saint-Emilion Grand Crus Classées

[wvd]

Zowat om de twee jaar komt dat circus ook even langs in België om de laatste twee jaren te laten proeven. Nu was het wel even langer geleden, maar gisteren was het weer van dat. Een aantal Châteaux waren toch afgezakt naar Brussel en ik ook.
Ik hou wel van Saint-Emilion. Dikwijls vind je daar nog wat fatsoenlijks voor je geld en je veronderstelt dat de wijnen gemiddeld wat vlotter, wat soepeler zijn dan die uit de Médoc. We kregen ditmaal 2018 en 2019 in het glas. Interessant want ik had nog geen of amper iets van 2018 geproefd, een zeer hoog aangeslagen jaar en de UGCB degustatie van dat jaar was niet door gegaaN wegens...
Maar lag het nu aan mij, of was het de herinnering aan die fa-bu-leu-ze degustaties vorige week?
Enfin, de eerste wijn die ik proefde, Moulin du Cadet (vroeger nog van Moueix) 2019 vond ik wat stevige tannines hebben. En dat bleek nog erger in de 2018.... Van dezelfde familie proefde ik ook Villemaurine (voorheen Onclin) en Sansonnet, een hoog scorende wijn. Ik vond die amper te drinken, mijn commentaar "snijdende tannines" zegt het wel. Ag geeft 96, dus ik zal wel verkeerd zijn, niet...? Gelukkig stond Guy Meslin ernaast met zijn Laroze. Oef, dat is geen hyper geëxtraheerde wijn, maar mooi fruit en altijd een eerlijke commentaar: 2018 is krachtiger, maar er moest op tijd geplukt worden ivm suikers en zuren, maar de tannines, tja..., wachten hé...
En dat proefde ik zowat overal: iets lichtere, elegantere 2019, wat vollere maar ook stroevere 2018, aan u de keuze, ik twijfel geen seconde.
Gelukkig was er nog wat moois te vinden. Mijn favorieten waren Fonplegade, een bijzonder mooie, genuanceerde "levendige" wijn met een verademing wat tannine werking betreft. Met wat meer structuur, maar toch goed verpakt in donker fruit met toets chocolade was de Pressac ook mooi, maar de interessantste vond ik Corbin. Als je dan het verhaal erachter hoort, dan snap je het wel. Het komt altijd maar weer op investeren in uitstekend materiaal. Annabelle heeft haar Oenoloog de zak gegeven en nieuwe cuvier met kleinere cuves geïnstalleerd. Er wordt vergist aan maximum 26°C, wat zeer laag is voor Bordeaux en ze doen minder remontages, er zijn n u ook grotere vaten en wat amforen, alles om een mooie selectie te kunnen maken. De wijn - het zal je niet verbazen - is niet de meest dense van de regio, maar hier was de 2018 wel soepel en de 2019 was , met beide Fonplegade's, het mooiste wat ik proefde.
Maar als ik dan terugdenk aan Matthew's CF-CS van gekochte druiven..... dan denk ik: wat zou dat niet kunnen geven als ze die man loslieten op deze terroirs?