Cerbaiona en bij uitbreiding alle wijnen van Matthew Fioretti.

[wvd]

Matthew Fioretti is voor mij één van de beste wijnmakers die er zijn. Punt.
Dat is uiteraard doordat ik de wijnen die hij maakt verbluffend vind. En dat komt weer doordat:
- al zijn wijnen van een ongelooflijke puurheid zijn
- al zijn wijnen de zuiverst mogelijke fruitige expressie hebben
- al zijn wijnen een uitzonderlijk evenwicht hebben
- al zijn wijnen hun herkomst perfect weerspiegelen
- al zijn wijnen de allerfijnst mogelijke, fluwelen tannines bezitten
Matthew zoekt ook niet naar opperste concentratie, zoekt niet naar de stijl van de wijnmaker, laat het jaar spreken ttz. is het een jaar met moeilijker rijpende tannines, dan zal de extractie aangepast licht zijn enz., enz.
Enfin, u begrijpt, ik ben fan!
In de buurt van Pienza loopt een priject onder zijn naam met Merlot en Petit Verdot. Nu, deze laatste druif zelfds in Toscane zo rijp krijgen dat er enerzijds geen overrijpe tonen in zitten, maar dat toch de tannines zo romig en soepel zijn, het is, geloof me, weinigen gegeven! U moest zijn P.V.D. eens proeven, een bijna 50 - 50 blend Petit-Verdot - Agnelotti. Die laatste is een mij onbekende druif die hij de perfecte match vindt met PV. Na proeven van deze dieppaarse wijn, kan ik hem enkel gelijk geven.
Maar zijn belangrijkste project is uiteraard het iconische domein Cerbaiona dat voorheen toebehoorde aan Diego Molinari en gekocht is door een groep Amerikaanse investeerders, inclusief Matthew, die het domein nu runt. Dat er potentieel te over is mag blijken uit de perfecte scores die AG al wel eens uitdeelde.
Ik heb hier ergens al gerapporteerd over de, ik denk, 1994. Maar niet alle jaren waren succesvol. Diego zette zelf geen stap in z'n wijngaard, er lagen vaten in de oude paardenstal, enfin, er zat al wel eens een peut Brett in. Matthew is begonnen met alles te saneren, helemaal te ontsmetten, de kelders uit te breiden en te koelen, betere cuves te installeren, de hele rimram.
AG verweet Matthew dat hij "de geest van Molinari vermoordde". Dat vond ik straf... Bent u geïnteresseerd in Molinari's geest? Of wil u liever de allerzuiverst mogelijke expressie van een bijzondere wijngaard in het glas? Voor mij is het antwoord in elk geval overduidelijk.
Naar de feiten. Zoals u weet, zijn wij de gelukkige importeur van dit domein in België. Dat is een al wat straffe uitspraak, laat ons zeggen dat we een paar kistjes Cerbaiona Brunello en Fioretti Merlot en een paar dozen Fioretti P.V.D. en Cerbaiona Sangiovese (een aparte Rosso gebotteld als IGT) hebben mogen kopen.
Die Sangiovese had ik dadelijk geopend en geproefd. Vera zei: "Dat gaat ge toch niet verkopen hé...." wat voor de goede verstaander alles zegt.
Nu eindelijk de Brunello 2017 in het glas.
   
Matthew had me gezegd dat 2017 een erg warm en droog jaar was wat z'n weerslag had op de rijpheid van de tannines en dat hij had gekozen om heel voorzichtig te zijn met de extractie m.a.w., verwacht geen blockbuster waar je 10 jaar op mag wachten, maar een finesserijke wijn die snel drinkbaar zou zijn, in feite al dadelijk na de release!
Toch maar in de karaf en dan in de Authentis. Een mooi diep Sangiovese rood, minder open en floraal-fruitig dan ik me de "Rosso" herinner, wat meer ingetogen eerst, kruidiger ook. In de mond vrij soepel, zeker voor een toch nog jonge Brunello, zeer pure geuren en smaken, minder volromig dan je zou denken, eerder halfvol, heel evenwichtig ook, constant van aanzet tot de verrassend lange afdronk. De smaakintensiteit zit erg goed, meer dan je verwacht van het mondvolume. Ik proef eerder fruit dan structuur, hoewel je toch iets van tannine merkt naar de afdronk. Wij lusten hier wel pap van!
Toch een flink glas achterlaten voor 's anderendaags en dat blijkt nuttig: op dag 2 zou je een breder boeket verwachten, maar dat is niet zo in eerste instantie, de wijn lijkt wat gesloten en pas na goed wat gewals komt er een dieper boeket naar boven. Wat ook naar boven komt is nu meer structuur. Ik merk nu pas echt de zuren en tannines, nog steeds van het fijne type, maar duidelijk aanwezig en er komt een stevige mineraliteit opzetten die ik gisteren amper merkte. Dit belooft dan toch voor de toekomst en ja, Matthew heeft dusverre gelijk dat de wijn al snel plezier zal geven, maar ik weet met zekerheid dat hier een mooie evolutie wacht. Misschien inderdaad geen 25 jaar, maar zeker nog minstens 10.
Dit is dure wijn. Wat wil je, een klein maar erg gehypet domein dat de vraag niet kan volgen. Of de wijn de prijs waard is, tsjahn dat moet ieder voor zich uitmaken. Voor mij is dit grote wijn met een mooie toekomst, maar ik vind de "Sangiovese" ook wel erg mooi hoor...

[vinejo]

Prachtig etiket ook!

[wvd]

       
       
Wat vliegt de tijd toch, het is alweer ruim 2 weken geleden dat we een bezoek brachten aan Gagliole, Cerbaiona en Costanti. Op Cerbaiona zijn nog werken aan de gang aan de oogstopvang en de vinificatieruimte en ook in de wijngaard beweegt wat, alles waar de maniakale Matthew aan denk in functie van steeds betere wijnen maken. Ik schreef het al, ik vind hem één van de beste vinificateurs die ik ken, dus ik was nogal verbaasd toen hij me aan zijn nieuwe, jonge wijnmaker voorstelde met de uitleg dat die beter was dan hijzelf, bio-ingenieur + oenoloog.... Na rondleiding op het al bij al toch vrij kleine domein werd geproefd. Ik verwachtte een super hoog niveau en werd niet teleur gesteld. Voor mij is dit wereldtop. Matthew serveerde alles blind van o.a. vooraf klaargezette vatstalen met hier en daar een andere wijn (waar ik niet te diep wil op ingaan...) We proefden Cerbaiona Rosso en Brunello 2022, 2021 en wat vorige jaren met de wijn van de beroemde buur ertussen geschoven... Een paar van 's werelds mooiste wijnen passeerden hier.
Onder M.L. Fioretti brengt hij ook andere wijnen op de markt, veelal van Franse druiven maar helaas altijd in bijzonder kleine hoeveelheden. We proefden wijnen van zijn project in Pienza, de P.V.T. (Petit-Verdot - Agnelotti) en de San Vito, een pure Merlot en een absoluut superbe Cabernet Franc / cabernet Sauvignon van gekochte druiven, het is amper te geloven wat die man voor mekaar krijgt. En er is een nieuw project in Alto-Piëmonte waar ik zeer benieuwd naar ben, maar dat is nog toekomstmuziek.
De slotsom is dat ik vanaf nu alles zal kopen wat hij me maar wil aanbieden, verkoopbaar of niet.