25-08-2025, 05:52 PM
"'I just uncorked it. Didn't you see."
Merkwaardig was wel dat het om een Corton (eigenlijk een Aloxe-Corton, soit) van het onzalige jaar 1965 ging, maar laten we het over TCA hebben.
En dit naar aanleiding van een merkwaardige dialoog tussen Vinejo en Wvd m.b.t. een slechte Spätburgunder van bij Bertram.
Daar wou ik twee dingen over zeggen (of meer, we zullen wel zien).
1. Zelf heb ik wel degelijk ooit een wijncursus gevolgd en zelfs een paar jaar ook wat lesavonden gegeven.
2. Als ik het vermoeden heb dat een wijn naar de kurk stinkt, dan passeer ik mijn glas meteen naar mijn vrouw, die daarvoor een veel betere voelspriet heeft dan ik.
3. Er zijn behoorlijk wat mensen, al dan niet begaan met wijn (maar meestal niet), die zo'n gekurkte fles met plezier soldaat maken. Het vermoeden is sterk dat hun voorkeur eerder uitgaat naar wijnen van 15.5%Vol. We nemen ze dat niet kwalijk.
4. Soms maakt eender wie de vergissing om te vermoeden dat de kurkstank eigenlijk de geur van vers hout is, vooral als de wijn effectief eik heeft gehad en een boel vers fruit in de neus heeft ter camouflage. Een dwaling, dat blijkt al snel, want de stank zal enkel maar toenemen en een tweede glas is voor een mens met functionerende smaakpapillen gewoon ondrinkbaar.
5. Begrijpelijkerwijs zal je, als het gaat om een gekurkte Grand Cru Classé, proberen om de TCA te negeren. Je hebt die dure fles gedurende tien, vijftien jaar geduldig in de kelder laten liggen (geen kans dus om ze nog terug te brengen naar de verkoper), en nu dit. Je ruikt toch nog een beetje cassis, tabak en vanille... Wie weet komt het nog goed.
Dat is een strijd die je telkens weer verliest.
6. Maar er is ook goed nieuws. Tien, vijftien jaar geleden kon je uit een doos van twaalf soms vlot twee flessen wegkieperen wegens kurk. Dat quotum is intussen tot bijna nul gezakt. En niet enkel bij de Grüner Veltliners en Zweigelts met draaistop...
7. In de thread over Bertram ging het eigenlijk over brett, stallucht. Daarbij spreidde Jo overtuigend zijn onkunde tentoon qua landelijke geuren, door het onderscheid niet te kunnen maken tussen varkenskot en koeienvlaai... Er is nog werk aan de winkel.
Merkwaardig was wel dat het om een Corton (eigenlijk een Aloxe-Corton, soit) van het onzalige jaar 1965 ging, maar laten we het over TCA hebben.
En dit naar aanleiding van een merkwaardige dialoog tussen Vinejo en Wvd m.b.t. een slechte Spätburgunder van bij Bertram.
Daar wou ik twee dingen over zeggen (of meer, we zullen wel zien).
1. Zelf heb ik wel degelijk ooit een wijncursus gevolgd en zelfs een paar jaar ook wat lesavonden gegeven.
2. Als ik het vermoeden heb dat een wijn naar de kurk stinkt, dan passeer ik mijn glas meteen naar mijn vrouw, die daarvoor een veel betere voelspriet heeft dan ik.
3. Er zijn behoorlijk wat mensen, al dan niet begaan met wijn (maar meestal niet), die zo'n gekurkte fles met plezier soldaat maken. Het vermoeden is sterk dat hun voorkeur eerder uitgaat naar wijnen van 15.5%Vol. We nemen ze dat niet kwalijk.
4. Soms maakt eender wie de vergissing om te vermoeden dat de kurkstank eigenlijk de geur van vers hout is, vooral als de wijn effectief eik heeft gehad en een boel vers fruit in de neus heeft ter camouflage. Een dwaling, dat blijkt al snel, want de stank zal enkel maar toenemen en een tweede glas is voor een mens met functionerende smaakpapillen gewoon ondrinkbaar.
5. Begrijpelijkerwijs zal je, als het gaat om een gekurkte Grand Cru Classé, proberen om de TCA te negeren. Je hebt die dure fles gedurende tien, vijftien jaar geduldig in de kelder laten liggen (geen kans dus om ze nog terug te brengen naar de verkoper), en nu dit. Je ruikt toch nog een beetje cassis, tabak en vanille... Wie weet komt het nog goed.
Dat is een strijd die je telkens weer verliest.
6. Maar er is ook goed nieuws. Tien, vijftien jaar geleden kon je uit een doos van twaalf soms vlot twee flessen wegkieperen wegens kurk. Dat quotum is intussen tot bijna nul gezakt. En niet enkel bij de Grüner Veltliners en Zweigelts met draaistop...
7. In de thread over Bertram ging het eigenlijk over brett, stallucht. Daarbij spreidde Jo overtuigend zijn onkunde tentoon qua landelijke geuren, door het onderscheid niet te kunnen maken tussen varkenskot en koeienvlaai... Er is nog werk aan de winkel.
