VerjaardagsFREestje

[vinejo]

Fre was jarig en wou dit passend vieren.
Hij nodigde ons uit in het mondaine Knokke, en met zicht op de branding schonk hij ons een aantal bruisende wijnen.

Bij de eerste witte checkten we meteen of het raam open stond, het zilte van de Noordzee stoof onze neusgaten in. Wit fruit en een licht gerookte toets completeerden het fijne, discrete aroma. We zochten in Chablis, pinot blanc of, volgens Oli, muscadet.
Het bleek uiteindelijk de topcuvee van Luneau Papin, Gula Ana 2017. Schitterend etiket en even mooie wijn.

Witte 2 bracht ons dan toch chardonnay.
Dachten we.
De licht gebrande toets, de lichtvoetigheid. Chablis dan toch?
Het bleek Chateau Yvonne 2019 te zijn, een all time favorite in rood maar nu blijkt ook de witte volledig in ons straatje te liggen.
Chardonnay en chenin blanc, het blijven toch elegante zusjes.

Van de derde wijn besloten we al op voorhand dat het een chardonnay moest zijn.
Gelukkig voldeed Fre, die medelijden kreeg, hieraan te voldoen. Citrus, fumé, enorme lengte in de mond, kracht gepaard aan finesse. Wat een absolute heerlijkheid. We dronken zomaar eventjes de Valmur Grand Cru 2012 van Droin. Absolute top in Chablis.

Terwijl de opgewekte en kleurrijk uitgedoste toeristen langs ons raam flaneerden haalde Fre zijn rode versnaperingen boven.
Hij schonk de wijnen in duo, met telkens een link die ons eventueel kon helpen. Of de mist doen ingaan. Figuurlijk, want buiten deed de zon haar best om de dag, die nu al niet meer stuk kon, nog een extra cachet te geven.

Waar we bij de witte wijnen nog énig idee hadden van wat we dronken, stuurde het eerste duo rode ons werkelijk álle kanten uit. Uitgezonderd de juiste.
Wijn 1 had fris krokant fruit en een mooie aardse toets, in de mond deed dit denken aan pinot noir maar daar had dit heerlijke sap teveel beet voor. Kon het een trousseau zijn?
Wijn 2 was makkelijker, de neus bracht ons meteen in Duitsland, het smoothe van de mond bevestigde ons spatburgunder gevoel.
Het bleken twee cuvees van het topdomein in de Languedoc, Les Terasses d Elise.
Les Enclos was 100% mourvedre (!), Les Hauts de Carol 100%…cinsault.
Toen we een blik door het raam wierpen, stond een schuddebuikende menigte met tranen in de ogen in onze richting uit te kijken. We meenden er eventjes Frederik in te herkennen maar die stond gelukkig bij ons klaar met een nieuw duo.

En onze aandacht verdween onmiddellijk in het glas.

Wat een subliem aroma. Leder, oud hout, sinaasappel, ceder. Het mondgevoel volgde de klasse van de neus, op en top elegantie, lengte, hemelse afdronk. TopBourgogne pur sang. Domaine Arlaud, Les Ruchots 2012.
De wijn die ernaast stond verbleekte eventjes. Hij kroop zelfs in zijn schulp. Verstopte zich tussen het zwart fruit en de grafiet. Maar kwam dan toch weer opduiken om ons zijn gulheid in de mond te tonen.
De Vosne Romanee Beaumont van Bertagna 2012 was uiteindelijk bijzonder knap maar moest het afleggen tegen de buitenaardse klasse van Arlaud.

Fraicheur! Rijp fruit! Tonicité! Lengte! Evenwicht! Smeltend!
Dit noteerde ik bij de Volnay Santenots 2016 van Glantenay. Een Volnay die de naam van de streek alle eer aandoet. Wijn twee was de perfecte challenger, zelfde kwaliteit. Insteek was ons te laten denken dat we met 2 Bourgognes te maken hadden maar deze keer lieten we ons niet vangen. De duidelijke pepertoets en mooie floraliteit brachten ons naar de Noordelijke Rhone. De Cote Rotie Champin les Seigneurs 2016 van Gerin bevestigde wat we vreesden. Deze wijnen zijn (pecuniair) ondergewaardeerd. Wáren, want momenteel krijgen ze qua prijzen een enorme boost...

Enfin, we waren al kindjes in een ballenbad van snoep, maar SinterFré schakelde nog een versnellingetje hoger. Het duo dat volgde werd ingeschreven in ons logboek van memorabele momenten die we op ons sterfbed zullen prefereren bóven de geboorte van onze kinderen.
Dit lag niet zozeer aan de eerste wijn.
Les Serines St Joseph 2016 van Yves Cuilleron toonde zich nochtans wonderbaarlijk mooi en toegankelijk, met een vlezig aroma, bloed, ijzer en peper. We kregen zowaar al zin naar onze steak au poivre in de Rubens.
Maar het was de Barbarine 2016 Cote Rotie van Gangloff die ons naar de zevende hemel bracht. Dat Leopold Lippens ons grijnzend aan de poort stond op te wachten kon ons niet deren.

Fre had een Bandoliaanse apotheose in petto met twee uitersten uit de streek, Terrebrune en Pradeaux. De eerste meer Bourgondisch, de tweede rustieker en klassieker. Allebei uit topjaar 2011. Oli en Vince herkenden allebei de streek, Vince haalde er zelfs de Terrebrune tot op het domein uit. Schrijver dezes, veronderstelde autoriteit op dat gebied, hield het op Zuidelijke Rhone. De aftakeling is ingezet. Of reeds een feit.
Maar gelukkig gaat ze gepaard met het hedonistisch vieren van het leven.

Er volgden nog een brasseriebezoek, een strandwandeling, een heerlijk cremeke van La poste, een gezamenlijke nachtelijke snurkerij, een plotse badkamerinval, een half uur aanschuiven aan de bakkerij en een ontspannend ontbijt waarbij we nu al weemoedig mijmerden hoe mooi de dag voordien wel was geweest.

Dank aan Fre, en nog vele, vele, vele, vele, vele jaren..! En ja, in deze uitspraak speelt wat eigenbelang mee…;-)
   
Op de foto een triomferende Olivier die ons de mariene muscadet aroma s in de neus pepert.

[Olivier]

Prachtige degustatie in een prachtig kader

Heel mooi trio in wit met een zeer verrassende Yvonne waarvan we altijd rood drinken, maar waar de witte nu ook op onze verlanglijst gaan staan. En wel wel, wat blijkt, ik heb de 17 in wit liggen

Beide wijnen van Les Terrasses d’Elise waren ook heel verrassend. En een echte mindfuck. Ik was overtuigd dat we in Beaujolais zaten met de eerste. Daarna veranderde ik naar Pinot Noir uit de Loire. Nope, Mourvèdre dus…

Van de Bourgognes was de Arlaud zonder enige twijfel de primus. Het genot van een grote wijn op dronk. Toonde zich werkelijk op zijn best. Genieten!

Bij de Rhones een gelijkaardig verhaal, waardige uitdagers, maar de Gangloff was een klasse apart. Zelden zo’n wijn geproefd die zó floraal geurde! Pure finesse.

Na al dat harpspel was de Bandol rockabilly minder voor mij weggelegd, maar tegen dan was ik al helemaal in mijn nopjes.

Merci Fre. Moge je morgen weer verjaren

[wvd]

Arlaud's Ruchot vind ik één van de mooiste wijnen uit Morey. Arlaud's stijl is ook iets "lichter", eleganter dan die van sommige anderen. Zou het kunnen dat dit in 2012 deze wijn duidelijk boven de Beaux-Monts van Bertagna plaatste? Ik heb namelijk ook erg goede herinneringen aan Bertagna's Beaux-Monts, wel niet in 2012.

[Vince]

de Beaux Monts was gebalder, wat koeler en strenger, maar toch bijzonder elegant. Hij heeft nog een paar jaartjes extra rijping nodig voor zijn top. De Ruchots was gewoon af en benaderde toch grand cru niveau (met die herkenbare zeste en mandarijntjes). Ronduit de beste 2012 die ik al dronk.

Wat een degustatie, niet enkel grote namen maar ook verrassingen die bijzonder hoog scoorden. Met een goede reden lang uitgekeken naar die proefnamiddag. En nu nog lang nagenieten. Proefmomenten die we lang gaan koesteren!

[Fre]

Bedankt Jo voor het stukje literatuur Heb ik met enorm veel plezier gelezen! En de boys voor de reacties. Het lachen, de grollen, de wijnen,... een heerlijke tweedaagse die ons nog lang zal bijblijven.

Deze keer werd meer tijd genomen voor de voorbereiding and it payed off: persoonlijk was ik erg content met hoe de wijnen zich toonden: de 3 witte elk in hun aparte stijl.
In rood scoorden Arlaud & Gangloff. Geen verrassing op papier maar ze moeten 't wel nog waarmaken natuurlijk. La Terrasse d'Elise verraste toch wel met hun frisse, fruitige en krokante stijl.
De Pradeaux was mss de enige die 't voor mij wat liet afweten. Maar dat kon de pret niet derven.

[troisetoiles]

Gefeliciteerd met je verjaardag, Fre. Prachtige degustatie lijkt me! Mooi om te lezen van de Côte Roties. De 2016 van Gerin heb ik vorig jaar gedronken, vond ik toen al fantastisch. Interessant dat die Gangloff daar nog eens ver boven ging.

[redacteur]

Nou... deze over het hoofd gezien.

Straffe lijst wijnen, leuk verslag! Moet een zalige tweedaagse zijn geweest... misschien de ochtend van dag twee iets minder

Merci om te delen!

[Thomas]

Die cinsault van Les Terrasses d'Elise ook al eens geproefd en ik was er ook van onder de indruk. Welke jaargang was dit?

[Fre]

(25-05-2023 10:34 AM)Thomas schreef:  Die cinsault van Les Terrasses d'Elise ook al eens geproefd en ik was er ook van onder de indruk. Welke jaargang was dit?

2019

[vinejo]

Een jaar later…

Fre wordt plots 40. Een mijlpaal.
Het werd een wijnpaal.

Ofwel is Fruit Day wel degelijk iets, ofwel schonk Fre ons stuk voor stuk prachtige wijnen.

Ik herinner me een mooie Meursault als starter, vervolgens een van energie blakende, bijzonder boeiende Rully 2015 en een weergaloze, Chablisiaanse Puligny premier cru.

In rood een hyper elegante Les Cailles en een Vaucrains die er nog boven ging qua complexiteit.
Een Corton ook, van een absoluut tophuis.

Een heerlijke St Joseph volgde hier perfect op. Enorm evenwichtig.
Gevolgd door een Cornas die minder smooth maar even innemend was.
Innemend niet alleen in de zin van in de mond nemen.

Maar dan moesten de Bordeaux nog komen…
Een Pauillac 2004 die ons allen volledig verleidde.

Tja, het kan nog beter, zei Fre.

Ongelooflijk maar waar, hij loste die verwachting in met een verbluffende 1999. Geen Pauillac, wel een…rechteroever. Dé wijn van het jaar tot nog toe.

Happy Birthday Fre, je schonk ons puur geluk.

[Fre]

Een weekje terug gaf ik mijn verjaardagstasting met volgende line-up:

Egly-Ouriet Champagne Grand Cru Tradition Brut
(70% Pinot Noir, 30% Chardonnay) Uitgesproken gele kleur. Uitgesproken geur van citrus , appel, met ook tonen van houtlagering. Rijke, ronde aanzet in de mond, de wijn toont body, rijp fruit, maar lijkt toch fris, topzuurgraad, fijn perlage, lang aanhoudend en met een zilte afdronk. Dit is eerder het stevige werk, misschien eerder een champagne om bij eten te serveren.

Latour-Labille -Meursault Cuvée Saint Jean 2015
We starten de witte reeks met een witte fijne Meurseult. In de neus zijn er nuances van nat gesteente, daaronder geuren van citrus. In de mond is de wijn evenwichtig met mooie fijne zuurtjes. Mooie fijne Meursault.


De volgende 2 wijnen werden in duo geschonken, allebei uit 2016:
Dureuil Janthial - Rully 1er cru Le Meix Cadot VV
Jean Chartron - Puligny Montrachet 1er cru Clos du Cailleret
Zou de top cuvée van dé wijnbouwer uit Rully stand houden tegen een Puligny 1er cru? Terwijl de eerst wijn meer opulent en weelderig voor de dag kwam, was de Cailleret iets ingetogener, preciezer ook. En ja, de Rully hield zeker stand. De meningen waren verdeeld dus ik houd het op een ex-aequo. Op dag 2 was vooral de Chartron nog een stukje meer open gekomen. Twee zeer mooie wijnen, elk in hun eigen stijl.

De rode wijnen begonnen we met een reeksje 2013:

Duo 1 in rood:
Felettig - Chambolle 1er cru Les Carrières
Thibault Liger Belair - Corton Renardes
De Felettig combineerde verfijning met structuur. Gilbert Felettig schat deze wijn hoog , zeker qua bewaarkracht (hij serveert 'm als laatste in zijn line-up). Daardoor was er wat twijfel over druif & streek. Toen ik deze wijn later die avond nog proefde, was deze heerlijk open gekomen. Heel erg prettige kennismaking met deze wijnbouwer.
De Corton had tonen bosgrond en fijne kruidigheid. Rijp rood fruit ook. Deze wijn had een zeer mooie energie. Geen winnaar, elk zeer mooi in zijn genre.

Duo 2 in rood:
Robert Chevillon - Nuits Saint Georges 1er cru Les Cailles
Robert Chevillon - Nuits Saint Georges 1er cru Les Vaucrains
Voor mij het duo van de namiddag. Ik wou de verschillen in terroir empirisch ontdekken: beide percelen liggen tegen elkaar. Les Cailles ligt net naast Les Saint Georges en heeft de reputatie de meest verfijnde van de 3 percelen te zijn. Les Vaucrains ligt boven Les Cailles en is de meest krachtige. Da's de theorie natuurlijk, maar inderdaad, de proef op de som bevestigde deze stelling. Les Cailles zeer floraal en delicaat. Les Vaucrains de meest krachtige met dat klein tikkeltje extra energie wat 'm voor mij boven Les Cailles plaatst.

Duo 3 in rood:
Coursodon - Saint Joseph Le Paradis St Pierre
Vincent Paris - Cornas La Geynale
Het derde duo bracht ons in de Noordelijke Rhone. Opnieuw een heerlijk duo. De Coursodon was hemels fluweel en zacht in de mond, de Cornas was iets pittiger en zeer floraal. Men dacht aan een Côte Rotie waar ik heel goed kon inkomen.

De voorlaatste wijn was de Pontet Canet 2004 die in optima forma presteerde. Toonde zich nog jong, enorm lang én evenwichtig ook. Klasse Pauillac, zoals we ondertussen wel weten die ver boven zijn klassement bokst.

We sloten af met een Vieux Chateau Certan 1999, een wijn die al lang op mijn verlanglijstje staat. Geen topjaar maar wel een topwijn die het millésime overstijgt. Alles wat je van een top Pomerol mag en kan verwachten. Lostte de verwachting volledig in.

Enorm genoten van 'mijn' verjaardagsnamiddag...

[Biff]

Mooi verslag, waarvoor d®ank!

Het doet verlangen achter een goed glas, en dat om 10u smorgens
Blij te lezen dan de Pontet Canet in goede doen is, ik heb er namelijk ook nog eentje liggen

Wanneer iemand zó zn verjaardag kan vieren, omringd door vrienden, medeliefhebbers én prachtige wijnen.....
Tja, beter wordt het niet denk ik

[wvd]

(09-04-2024 08:43 AM)Fre schreef:  Een weekje terug gaf ik mijn verjaardagstasting met volgende line-up:

Egly-Ouriet Champagne Grand Cru Tradition Brut
(70% Pinot Noir, 30% Chardonnay) Uitgesproken gele kleur. Uitgesproken geur van citrus , appel, met ook tonen van houtlagering. Rijke, ronde aanzet in de mond, de wijn toont body, rijp fruit, maar lijkt toch fris, topzuurgraad, fijn perlage, lang aanhoudend en met een zilte afdronk. Dit is eerder het stevige werk, misschien eerder een champagne om bij eten te serveren.

Latour-Labille -Meursault Cuvée Saint Jean 2015
We starten de witte reeks met een witte fijne Meurseult. In de neus zijn er nuances van nat gesteente, daaronder geuren van citrus. In de mond is de wijn evenwichtig met mooie fijne zuurtjes. Mooie fijne Meursault.


De volgende 2 wijnen werden in duo geschonken, allebei uit 2016:
Dureuil Janthial - Rully 1er cru Le Meix Cadot VV
Jean Chartron - Puligny Montrachet 1er cru Clos du Cailleret
Zou de top cuvée van dé wijnbouwer uit Rully stand houden tegen een Puligny 1er cru? Terwijl de eerst wijn meer opulent en weelderig voor de dag kwam, was de Cailleret iets ingetogener, preciezer ook. En ja, de Rully hield zeker stand. De meningen waren verdeeld dus ik houd het op een ex-aequo. Op dag 2 was vooral de Chartron nog een stukje meer open gekomen. Twee zeer mooie wijnen, elk in hun eigen stijl.

De rode wijnen begonnen we met een reeksje 2013:

Duo 1 in rood:
Felettig - Chambolle 1er cru Les Carrières
Thibault Liger Belair - Corton Renardes
De Felettig combineerde verfijning met structuur. Gilbert Felettig schat deze wijn hoog , zeker qua bewaarkracht (hij serveert 'm als laatste in zijn line-up). Daardoor was er wat twijfel over druif & streek. Toen ik deze wijn later die avond nog proefde, was deze heerlijk open gekomen. Heel erg prettige kennismaking met deze wijnbouwer.
De Corton had tonen bosgrond en fijne kruidigheid. Rijp rood fruit ook. Deze wijn had een zeer mooie energie. Geen winnaar, elk zeer mooi in zijn genre.

Duo 2 in rood:
Robert Chevillon - Nuits Saint Georges 1er cru Les Cailles
Robert Chevillon - Nuits Saint Georges 1er cru Les Vaucrains
Voor mij het duo van de namiddag. Ik wou de verschillen in terroir empirisch ontdekken: beide percelen liggen tegen elkaar. Les Cailles ligt net naast Les Saint Georges en heeft de reputatie de meest verfijnde van de 3 percelen te zijn. Les Vaucrains ligt boven Les Cailles en is de meest krachtige. Da's de theorie natuurlijk, maar inderdaad, de proef op de som bevestigde deze stelling. Les Cailles zeer floraal en delicaat. Les Vaucrains de meest krachtige met dat klein tikkeltje extra energie wat 'm voor mij boven Les Cailles plaatst.

Duo 3 in rood:
Coursodon - Saint Joseph Le Paradis St Pierre
Vincent Paris - Cornas La Geynale
Het derde duo bracht ons in de Noordelijke Rhone. Opnieuw een heerlijk duo. De Coursodon was hemels fluweel en zacht in de mond, de Cornas was iets pittiger en zeer floraal. Men dacht aan een Côte Rotie waar ik heel goed kon inkomen.

De voorlaatste wijn was de Pontet Canet 2004 die in optima forma presteerde. Toonde zich nog jong, enorm lang én evenwichtig ook. Klasse Pauillac, zoals we ondertussen wel weten die ver boven zijn klassement bokst.

We sloten af met een Vieux Chateau Certan 1999, een wijn die al lang op mijn verlanglijstje staat. Geen topjaar maar wel een topwijn die het millésime overstijgt. Alles wat je van een top Pomerol mag en kan verwachten. Lostte de verwachting volledig in.

Enorm genoten van 'mijn' verjaardagsnamiddag...

Gelukkige verjaardag, Fre!
Even een caveat: op vorige Grands Jours was ik erg gecharmeerd door de wijnen van Domaine Felletig in die mate dat ik echt mijn best deed om er wat van vast te krijgen. Dit jaar proefde ik hun 2022 en ik was sterk ontgoocheld door wat ik proefde: in alle cuvées snoeiharde tannines. Ik dacht misschien ligt het aan mij, vermoeid pallet, je kent dat wel, maar bij andere producenten nadien proefde ik dan weer zeer fijne, rijpe tannines, dus het lag niet aan mij...
's Avonds zat ik aan tafel naast oenoloog B.P. onder wiens advies verbluffend mooie wijnen gemaakt worden (en die nu ook zijn eigen wijnen maakt....!) Ik bracht Felletig ter sprake en hij zei dat, inderdaad, dat domein de toer van de over-extractie op ging en dat ook hij dacht dat dit nooit goed komt. Dus geen Felletig 2022 blind kopen en zeker eerst proeven!

[Fre]

Bedankt Biff & Werner

[Olivier]

(09-04-2024 08:43 AM)Fre schreef:  Een weekje terug gaf ik mijn verjaardagstasting met volgende line-up:

Egly-Ouriet Champagne Grand Cru Tradition Brut
(70% Pinot Noir, 30% Chardonnay) Uitgesproken gele kleur. Uitgesproken geur van citrus , appel, met ook tonen van houtlagering. Rijke, ronde aanzet in de mond, de wijn toont body, rijp fruit, maar lijkt toch fris, topzuurgraad, fijn perlage, lang aanhoudend en met een zilte afdronk. Dit is eerder het stevige werk, misschien eerder een champagne om bij eten te serveren.

Latour-Labille -Meursault Cuvée Saint Jean 2015
We starten de witte reeks met een witte fijne Meurseult. In de neus zijn er nuances van nat gesteente, daaronder geuren van citrus. In de mond is de wijn evenwichtig met mooie fijne zuurtjes. Mooie fijne Meursault.


De volgende 2 wijnen werden in duo geschonken, allebei uit 2016:
Dureuil Janthial - Rully 1er cru Le Meix Cadot VV
Jean Chartron - Puligny Montrachet 1er cru Clos du Cailleret
Zou de top cuvée van dé wijnbouwer uit Rully stand houden tegen een Puligny 1er cru? Terwijl de eerst wijn meer opulent en weelderig voor de dag kwam, was de Cailleret iets ingetogener, preciezer ook. En ja, de Rully hield zeker stand. De meningen waren verdeeld dus ik houd het op een ex-aequo. Op dag 2 was vooral de Chartron nog een stukje meer open gekomen. Twee zeer mooie wijnen, elk in hun eigen stijl.

De rode wijnen begonnen we met een reeksje 2013:

Duo 1 in rood:
Felettig - Chambolle 1er cru Les Carrières
Thibault Liger Belair - Corton Renardes
De Felettig combineerde verfijning met structuur. Gilbert Felettig schat deze wijn hoog , zeker qua bewaarkracht (hij serveert 'm als laatste in zijn line-up). Daardoor was er wat twijfel over druif & streek. Toen ik deze wijn later die avond nog proefde, was deze heerlijk open gekomen. Heel erg prettige kennismaking met deze wijnbouwer.
De Corton had tonen bosgrond en fijne kruidigheid. Rijp rood fruit ook. Deze wijn had een zeer mooie energie. Geen winnaar, elk zeer mooi in zijn genre.

Duo 2 in rood:
Robert Chevillon - Nuits Saint Georges 1er cru Les Cailles
Robert Chevillon - Nuits Saint Georges 1er cru Les Vaucrains
Voor mij het duo van de namiddag. Ik wou de verschillen in terroir empirisch ontdekken: beide percelen liggen tegen elkaar. Les Cailles ligt net naast Les Saint Georges en heeft de reputatie de meest verfijnde van de 3 percelen te zijn. Les Vaucrains ligt boven Les Cailles en is de meest krachtige. Da's de theorie natuurlijk, maar inderdaad, de proef op de som bevestigde deze stelling. Les Cailles zeer floraal en delicaat. Les Vaucrains de meest krachtige met dat klein tikkeltje extra energie wat 'm voor mij boven Les Cailles plaatst.

Duo 3 in rood:
Coursodon - Saint Joseph Le Paradis St Pierre
Vincent Paris - Cornas La Geynale
Het derde duo bracht ons in de Noordelijke Rhone. Opnieuw een heerlijk duo. De Coursodon was hemels fluweel en zacht in de mond, de Cornas was iets pittiger en zeer floraal. Men dacht aan een Côte Rotie waar ik heel goed kon inkomen.

De voorlaatste wijn was de Pontet Canet 2004 die in optima forma presteerde. Toonde zich nog jong, enorm lang én evenwichtig ook. Klasse Pauillac, zoals we ondertussen wel weten die ver boven zijn klassement bokst.

We sloten af met een Vieux Chateau Certan 1999, een wijn die al lang op mijn verlanglijstje staat. Geen topjaar maar wel een topwijn die het millésime overstijgt. Alles wat je van een top Pomerol mag en kan verwachten. Lostte de verwachting volledig in.

Enorm genoten van 'mijn' verjaardagsnamiddag...

Merci Fre voor het verslag van een zalige namiddag. Ik zou willen zeggen welke wijnen ik best vond, maar heel de line-up was gewoonweg top! Zeer geslaagde tasting…

Misschien toch een special mention voor de Vaucrains van Chevillon. Had net iets meer pit dan de Cailles inderdaad. Ook de Geynale van Paris had een zinderende energie die ik zeer mooi vond, ook al kon de wijn nog wat liggen. In wit toch zeer onder de indruk van het kunnen van Dureuil-Janthial. Heel mooi die Meix Cadot VV!

En kudos ook voor de lekkere vol-au-vent

[vinejo]

En vooral is weer gebleken hoe mooi 2013 kan zijn in Frankrijk buiten Bordeaux. Alle zes de 13 s waren echt schitterend.

[Vince]

(10-04-2024 06:57 AM)vinejo schreef:  En vooral is weer gebleken hoe mooi 2013 kan zijn in Frankrijk buiten Bordeaux. Alle zes de 13 s waren echt schitterend.

En welke wijze woorden schreef Clive Coates over 2013 Burgundy?
"The fine weather in July and August has done much to compensate for the cool, wet spring. First reports, cautious as always, are quite positive, even quite enthusiastic (if we separate out the question of yield) about the red wines. This is particularly marked in the Côte de Nuits and in the communes to the north of that section such as Chambolle and Gevrey. It seems that here the precipitation in the weeks leading up to the vendange was at its lowest. It often has been, for some reason, in recent years. We may see some surprisingly good wines here. Throughout, but especially vital this year, has been the need to sort out the good from the bad on the tables de tri. One important domaine, not known for its exaggeration, mentioned 2010. Acidities are high, but if the wines are concentrated this is no bad thing. Opinions on the whites indicate a lower level of quality. Some fear that acidities are too high. The fruit, reports suggest, lacks real richness and depth. On both sides growers will tell you that the wines get better and better as one climbs the hierarchy. But that is also something one often sees is difficult vintages."