Château L'Arrosée

[Jordaens]

Een grand cru classé van Saint-Emilion. Geruime tijd geleden maakte ik voor het eerst kennis met L'Arrosée en dan nog wel met een fles uit het jaar 1962... Geen slecht jaar, wel integendeel maar het bleef altijd wat in de schaduw van 1961. Zaak is natuurlijk dat (ook toen ik die Arrosée 1962 proefde) het intussen al bijzonder lang geleden is. Met enige verbazing kon ik vaststellen hoe mooi deze wijn bewaard en geëvolueerd was.

Met de vrieskou van de laatste dagen voelde ik behoefte om iets rijps en wat winterachtigs uit de kelder te halen. Het werd dus Ch. L'Arrosée 1994.

1994 was niet het geweldigste bordeauxjaar, met veel rotweer op kritieke momenten, maar voor de rechteroever viel het al bij al nogal mee, merlot did rule. En dat merk je ook aan deze grand cru classé van inmiddels 24 jaar oud.
Eerlijkheidshalve er ook nog bijzeggen, dat die vrieskou ook z'n invloed heeft op de temperatuur in de kelder. En eigenlijk viel dat nogal mee: frisse merlot op leeftijd, het heeft wel iets.

De kleur is zuiver, vol granaatrood met fijne, parallelle traantjes.
De neus heeft, vanzelfsprekend, nogal wat tertiairs te bieden met tabak en droge bladeren, maar ook fijne, rijpe vruchten, boerenjongens en alcool camfré, iets fruitcake-achtigs ook, een oudere die zichzelf swanjeert en proper is op zijn eigen kortom.
In de mond nog nauwelijks sporen van tannines, iets hoger in de zuren dan in molligheid, maar doorheen de herfstbladeren en de tabak proeven we toch de kersenpitten van de merlot en die zetten zich door tot in een behoorlijk lange afdronk.

Dit soort niet grootse maar gewoon erg aangename wijn verzoent me weer eens met oudere bordeaux.

[Fre]

Mooie beschrijving. Eerlijkheidshalve: nog nooit van deze GCC gehoord.

[wvd]

(01-03-2018 12:15 AM)Fre schreef:  Mooie beschrijving. Eerlijkheidshalve: nog nooit van deze GCC gehoord.

Lag naast Fonplégade (de wijngaard ligt daar nog steeds ... ), eigendom van Rodhain. Mooi terroir en had grote reputatie eind jaren 70 en jaren 80. Mooie 81, grandioze 82, 83 en 85 van gehad. Maakt nu deel uit van Quintus, eigendom van Delmas van Haut-Brion (dacht ik toch?) en is dus gezien de prijszetting nu wellicht kandidaat voor premier.

[Benz]

(01-03-2018 03:23 PM)wvd schreef:  

(01-03-2018 12:15 AM)Fre schreef:  Mooie beschrijving. Eerlijkheidshalve: nog nooit van deze GCC gehoord.

Lag naast Fonplégade (de wijngaard ligt daar nog steeds ... ), eigendom van Rodhain. Mooi terroir en had grote reputatie eind jaren 70 en jaren 80. Mooie 81, grandioze 82, 83 en 85 van gehad. Maakt nu deel uit van Quintus, eigendom van Delmas van Haut-Brion (dacht ik toch?) en is dus gezien de prijszetting nu wellicht kandidaat voor premier.

Behoord idd. tot dezelfde familie als Haut-Brion, en na wat opzoekwerk... Chateau Quintus zit rond de 130 Euro in een topjaar zoals 2015.

[Jordaens]

Dus je lapt een mooie gcc van zo'n 30 euro per fles bij een paar andere aangekochte percelen en plotseling kost diezelfde wijn 130 euro de fles. Mijn trek in Saint-Emilion is alweer over.

---

Trouwens, hebben ze daar in de tijd Beauséjour Bécot niet voor uit de 1eGCC-club gekegeld?

[don quichotte]

(01-03-2018 07:03 PM)Jordaens schreef:  Dus je lapt een mooie gcc van zo'n 30 euro per fles bij een paar andere aangekochte percelen en plotseling kost diezelfde wijn 130 euro de fles.

Jordaens, ik apprecieer dat soort reactie.
En dan zijn er personen, media, handelaars die dat soort praktijen nog proberen goed te praten; zelfs onder drogredenen proberen op te hemelen.
Maar ik ga hier stoppen want wellicht geeft deze benadering een weinig positief en niet geheel genuanceerd beeld.

Daarom naar de echte feiten.
Je schrijft hierboven:

Citaat: Eerlijkheidshalve er ook nog bijzeggen, dat die vrieskou ook z'n invloed heeft op de temperatuur in de kelder.

De laatste 2…3 weken is mijn kelder temperatuur van 12ºC naar 11….10.50ºC gedaald.
Hoe zit dat bij jou?

[Smaakatleet]

(01-03-2018 07:03 PM)Jordaens schreef:  Dus je lapt een mooie gcc van zo'n 30 euro per fles bij een paar andere aangekochte percelen en plotseling kost diezelfde wijn 130 euro de fles. Mijn trek in Saint-Emilion is alweer over.

---

Trouwens, hebben ze daar in de tijd Beauséjour Bécot niet voor uit de 1eGCC-club gekegeld?

In bordeaux gaat dat hé.

Kan iemand wat meer info verstrekken over dit Beauséjour Bécot verhaal?

Mijn curieuzeneuze geriekt een vertellingske!

Waw slechts drie van de vijf woorden in bovenstaand werden niet herkend als een bestaand woord!
Mijn Nederlands gaat erop vooruit, ten koste van mijn Vlaams uiteraard!

[Jordaens]

Don Quichotte: Mijn wijnkelder is de oude kolenkelder van het huis, ik overweeg al een jaar of dertig om het kelderluik eens te isoleren, maar tot nu toe had ik geen tijd... Intussen los ik het probleem van temperatuurschommelingen op door geen thermometer te hangen... Maar ik vermoed dat we deze week gevoelig onder de de 10° zaten...

Gertjeuh: het is een oud verhaal (1985). Bécot kocht een aantal niet geklasseerde wijngaarden aan en verwerkte de wijn daarvan in zijn 1°GCC. In tegenstelling tot het 1855-klassement herziet men in Saint-Emilion om de tien jaar (dacht ik) de GCC-hitparade. De concullegas regelen dat onder elkaar (ik vermoed met het mes op tafel) en de meerderheid vond dat Beauséjour-Bécot (niet te verwarren met gebuur Beauséjour-Duffau-Lagarosse) niet langer bij de premiers kon behoren omwille van het voorgaande. Het heeft jaren gelobby gekost alvorens er opnieuw een promotie kwam.

In tegenstelling tot in Boergondië, waar elk perceel gerepertorieerd is voor het leven, kan in Saint-Emilion dus een wijngaard met één pennentrek merkelijk in kwaliteit vermeerderen of verminderen.

Qua bourgogne toch opmerken dat men in de XVIIIde eeuw tientallen ossenwagens met aarde uit de buurt van Parijs heeft aangevoerd om het perceeltje van Romanée-Conti te verbeteren...

[Vinogan(s)]

(02-03-2018 07:43 AM)gertjeuh schreef:  [
Kan iemand wat meer info verstrekken over dit Beauséjour Bécot verhaal?

Mijn curieuzeneuze geriekt een vertellingske!

Relaas in het Engels, geplukt van de site van winecellarinsider:

The vineyards of Chateau Beau-Sejour Becot has a long and interesting history in the region. In fact, what we know of as Beau-Sejour Becot today was first cultivated with vines by the ancient Romans more than 2,000 years ago. There are cut stone remnants on their land to prove this.

In more modern times, what we know of as Chateau Beau-Sejour Becot began life as an estate owned by the monks of St. Martin Abbey in Saint Emilion.

The monks managed the Bordeaux vineyards at what later become Chateau Canon as well as the vines used to eventually create Beau-Sejour Becot.

The first part of Beau-Sejour Becot found its name in 1787 with the help from a member of the Carles de Figeac family. Once, General Jacques de Carles, said the estate should be called Beau-Sejour. The name stuck.

Skipping ahead over 100 years, Pierre-Paulin Ducarpe split the Beau-Sejour vineyards between his two children, giving the chateau, plus other structures along with half his vineyards to his daughter.

After she married, she took her husband’s name, Duffau-Lagarosse. That marriage gave birth to what we now know of as Chateau Beausejour-Duffau-Lagarosse. The other half of the property eventually became what we know of as Chateau Beau-Sejour Becot today.

In 1924, Chateau Beau-Sejour became the property of Doctor Jean Fagouet who renamed the property Beau-Sejour Fagouet. That name would not last long. Michel Becot, who was working as an auto parts dealer and his family were well acquainted with the land as they had been living in St. Emilion since 1760. They owned the Chateau La Carte vineyard since 1929.

At the time, Chateau La Carte was quite small with only 4.45 hectares of vines. Michel Becot increased the size of the estate with the purchase of 9 hectares of vines from the Beau-Sejour Fagouet vineyard. It was at that time, they renamed the estate, Chateau Beau-Sejour Becot.

Ten years later, the Becot family purchased the 4.5 hectare parcel of Trois Moulins, located next to what we know of now as Chateau Beau-Sejour Becot.

Gerard Becot took over managing Beau-Sejour Becot in 1970. At this point, things should have been easy for the Becot family. But they weren’t. In 1979, they decided to merge their vineyards, placing all their grapes into Chateau Beau-Sejour Becot.

However, they did this without the approval of the INAO, which was a violation of the St. Emilion classification rules. For that transgression, Chateau Beau-Sejour Becot was demoted from their Premier Cru Classe classified status in 1986.

To remedy the situation, they hired their longtime friend, Michel Rolland and appealed the decision of the INAO. It took until the next classification, but Beau-Sejour Becot was once again promoted to Premier Cru Classe status in 1996.

Read more at:https://www.thewinecellarinsider.com/bordeaux-wine-producer-profiles/bordeaux/st-emilion/beau-sejour-becot/

Ik vermoed dat het stukje in kleur het verschil is met de situatie bij l'Arrossée. Noem het hoe je het wil

[Jordaens]

Het deed er me aan denken, maar het is niet hetzelfde... Tertre-Daugay (nu Quintus) was geen 1°GCC, men anticipeert daar dus al op een promotie bij de volgende klassering en men vertaalt dat al in de prijs. Men rekent er blijkbaar op dat een Dillon iets meer te zeggen heeft in het clubje, dan een Bécot...

Om maar te zeggen: zo'n middeleeuwse gilde, hoe objectief is die eigenlijk?

Concreet voorbeeldje: waarom werd Angélus een "A" op het moment dat de wijn zowat de meest atypische Saint-Emilion was geworden met een haast Zuid-Amerikaanse structuur? Dat moet toch een doorn in het oog geweest zijn op Ausone en Cheval Blanc?

[don quichotte]

(02-03-2018 11:14 AM)Jordaens schreef:  .....
Concreet voorbeeldje: waarom werd Angélus een "A" op het moment dat de wijn zowat de meest atypische Saint-Emilion was geworden met een haast Zuid-Amerikaanse structuur? Dat moet toch een doorn in het oog geweest zijn op Ausone en Cheval Blanc?

En Hubert de Boüard kwam dan nog met veel lef vertellen dat hij zijn stocks met meer dan 30% in verkoopprijs kon vermeerderen.

[wvd]

(02-03-2018 11:14 AM)Jordaens schreef:  Het deed er me aan denken, maar het is niet hetzelfde... Tertre-Daugay (nu Quintus) was geen 1°GCC, men anticipeert daar dus al op een promotie bij de volgende klassering en men vertaalt dat al in de prijs. Men rekent er blijkbaar op dat een Dillon iets meer te zeggen heeft in het clubje, dan een Bécot...

Om maar te zeggen: zo'n middeleeuwse gilde, hoe objectief is die eigenlijk?

Concreet voorbeeldje: waarom werd Angélus een "A" op het moment dat de wijn zowat de meest atypische Saint-Emilion was geworden met een haast Zuid-Amerikaanse structuur? Dat moet toch een doorn in het oog geweest zijn op Ausone en Cheval Blanc?

Quintus is Tertre-Daugay + l'Arrosée, beide GCC's.
Je moet even de criteria erbij nemen om te weten wat je moet doen om het tot 1er GCC te schoppen. Zeer leerrijk. Om GC te worden is de proef het belangrijkste criterium. De stap naar GCC wordt dat strenger en wordt ook met andere criteria rekening gehouden en bij de stap naar 1GCC doet de proef maar voor 30% of zo mee. Belangrijker is de renommée (lees: de prijs), de grootte en aankleding van de ontvangstruimte en parking, hoeveel flessen er van het merk kunnen gemaakt worden en dergelijke die absoluut niks te maken hebben met wat in de fles zit, maar echt wel typisch Bordeaux is. En het werkt! Zodra een merk het 1GCC label krijgt, wordt de wijn miraculeusemang ook beter. Tenminste, als je mag afgaan op de scores in de pers.
Nu is het wel zo dat een hogere prijs en grotere wijngaard ook een grotere selectie mogelijk maakt natuurlijk en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er serieuze inspanningen gedaan zijn in vele Châteaux de laatste jaren. Ik heb het hier al ergens vermeldt, maar 2015 was voor mij het beste jaar dat ik proefde (behalve St. Estephe misschien).

[Smaakatleet]

Dank u heren!

[vinejo]

(02-03-2018 11:46 AM)wvd schreef:  

(02-03-2018 11:14 AM)Jordaens schreef:  Het deed er me aan denken, maar het is niet hetzelfde... Tertre-Daugay (nu Quintus) was geen 1°GCC, men anticipeert daar dus al op een promotie bij de volgende klassering en men vertaalt dat al in de prijs. Men rekent er blijkbaar op dat een Dillon iets meer te zeggen heeft in het clubje, dan een Bécot...

Om maar te zeggen: zo'n middeleeuwse gilde, hoe objectief is die eigenlijk?

Concreet voorbeeldje: waarom werd Angélus een "A" op het moment dat de wijn zowat de meest atypische Saint-Emilion was geworden met een haast Zuid-Amerikaanse structuur? Dat moet toch een doorn in het oog geweest zijn op Ausone en Cheval Blanc?

Quintus is Tertre-Daugay + l'Arrosée, beide GCC's.
Je moet even de criteria erbij nemen om te weten wat je moet doen om het tot 1er GCC te schoppen. Zeer leerrijk. Om GC te worden is de proef het belangrijkste criterium. De stap naar GCC wordt dat strenger en wordt ook met andere criteria rekening gehouden en bij de stap naar 1GCC doet de proef maar voor 30% of zo mee. Belangrijker is de renommée (lees: de prijs), de grootte en aankleding van de ontvangstruimte en parking, hoeveel flessen er van het merk kunnen gemaakt worden en dergelijke die absoluut niks te maken hebben met wat in de fles zit, maar echt wel typisch Bordeaux is. En het werkt! Zodra een merk het 1GCC label krijgt, wordt de wijn miraculeusemang ook beter. Tenminste, als je mag afgaan op de scores in de pers.
Nu is het wel zo dat een hogere prijs en grotere wijngaard ook een grotere selectie mogelijk maakt natuurlijk en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er serieuze inspanningen gedaan zijn in vele Châteaux de laatste jaren. Ik heb het hier al ergens vermeldt, maar 2015 was voor mij het beste jaar dat ik proefde (behalve St. Estephe misschien).

In dat verband: een filmpje dat ik elk jaar in de Bordeauxlessen aan de studenten toon.
Er worden telkens grote ogen gezet...

https://www.youtube.com/watch?v=NwI5-kQ7UVY

[don quichotte]

(04-03-2018 12:09 PM)vinejo schreef:  

(02-03-2018 11:46 AM)wvd schreef:  

(02-03-2018 11:14 AM)Jordaens schreef:  Het deed er me aan denken, maar het is niet hetzelfde... Tertre-Daugay (nu Quintus) was geen 1°GCC, men anticipeert daar dus al op een promotie bij de volgende klassering en men vertaalt dat al in de prijs. Men rekent er blijkbaar op dat een Dillon iets meer te zeggen heeft in het clubje, dan een Bécot...

Om maar te zeggen: zo'n middeleeuwse gilde, hoe objectief is die eigenlijk?

Concreet voorbeeldje: waarom werd Angélus een "A" op het moment dat de wijn zowat de meest atypische Saint-Emilion was geworden met een haast Zuid-Amerikaanse structuur? Dat moet toch een doorn in het oog geweest zijn op Ausone en Cheval Blanc?

Quintus is Tertre-Daugay + l'Arrosée, beide GCC's.
Je moet even de criteria erbij nemen om te weten wat je moet doen om het tot 1er GCC te schoppen. Zeer leerrijk. Om GC te worden is de proef het belangrijkste criterium. De stap naar GCC wordt dat strenger en wordt ook met andere criteria rekening gehouden en bij de stap naar 1GCC doet de proef maar voor 30% of zo mee. Belangrijker is de renommée (lees: de prijs), de grootte en aankleding van de ontvangstruimte en parking, hoeveel flessen er van het merk kunnen gemaakt worden en dergelijke die absoluut niks te maken hebben met wat in de fles zit, maar echt wel typisch Bordeaux is. En het werkt! Zodra een merk het 1GCC label krijgt, wordt de wijn miraculeusemang ook beter. Tenminste, als je mag afgaan op de scores in de pers.
Nu is het wel zo dat een hogere prijs en grotere wijngaard ook een grotere selectie mogelijk maakt natuurlijk en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er serieuze inspanningen gedaan zijn in vele Châteaux de laatste jaren. Ik heb het hier al ergens vermeldt, maar 2015 was voor mij het beste jaar dat ik proefde (behalve St. Estephe misschien).

In dat verband: een filmpje dat ik elk jaar in de Bordeauxlessen aan de studenten toon.
Er worden telkens grote ogen gezet...

https://www.youtube.com/watch?v=NwI5-kQ7UVY

Jo,
Ik heb dat filmpje bekeken.
Als ik het goed begrepen heb is een voorwaarde om een Grand Cru Classée te worden een ontvangst te verzekeren volgens onderstaande foto.

[vinejo]

(04-03-2018 12:44 PM)don quichotte schreef:  

(04-03-2018 12:09 PM)vinejo schreef:  In dat verband: een filmpje dat ik elk jaar in de Bordeauxlessen aan de studenten toon.
Er worden telkens grote ogen gezet...

https://www.youtube.com/watch?v=NwI5-kQ7UVY

Jo,
Ik heb dat filmpje bekeken.
Als ik het goed begrepen heb is een voorwaarde om een Grand Cru Classée te worden een ontvangst te verzekeren volgens onderstaande foto.

Dat is zeker goed voor een B klassering.
Om GCC A te worden is naar verluidt iets meer cleavage gewenst.

[Jordaens]

Ch. L'Arrosée
A.C. St-Emilion Grand Cru (Classé)
60% Merlot, 20% Cabernet Franc, 20% Cabernet Sauvignon
13% Vol. - Veiling. Huidige verkoopprijs in België: 33,37 euro (Lesage)

Die kist wou ik dus persé zelf hebben. Het is de laatste L'Arrosée, die onder die naam op de markt kwam, daarna verdween de wijn in Quintus. De S.A.S. Quintus is trouwens al de producent van deze wijn.
Ter vergelijking: de Quintus 2018 kost 133,29 euro... Onnozelaars.

Zoals hier al eerder uit de doeken gedaan, ik heb het voor L'Arrosée. Min of meer for all times sake, maar ook omdat het gewoon een wijn is die hier ten huize zeer in de smaak valt.

2012 is geen superjaar, maar de wijn laat zich, zo recht uit de auto, uit de kist en uit de fles al meteen bijzonder goed drinken. De kleur is zeer gevuld, fluwelig en intens donkerrood. De neus heeft eerst even iets van peterselie, onverwacht, maar niet onaangenaam, daarna komen alle van merlot verwachtte vruchtjes te voorschijn, het hout is versmolten, de tannines ook, wat een zeer gesmijige wijn oplevert. De 1962 indachtig, moeten we ons niet haasten om deze kist soldaat te maken, maar deze l'Arrosée 2012 is nu al zeer uitnodigend. En bovendien historisch, het slachtoffer van de concentraties op de wijnmarkt, met de waanzinnige prijszettingen van dien.

[Vinoco]

(09-05-2020 07:44 AM)Jordaens schreef:  Ter vergelijking: de Quintus 2018 kost 133,29 euro... Onnozelaars.

Logisch. Qvintvs 2018 is een compleet andere en veel betere wijn dan L´Arrosée 2012. Of het deze meerprijs waard is moet ieder voor zich bepalen maar de vergelijking is een appel en een aardbei.....

[Jordaens]

Dus, gesteld dat er geen overname was geweest, dan had L'Arrosée 2018 ook 133 euro mogen kosten? En idem dan voor Tertre-Daugay? Voor dezelfde druiven van dezelfde grond? "Een compleet andere en veel betere wijn" is eigenlijk een belediging voor de vroegere wijnmakers op die domeinen, bovendien werd de L'Arrosée 2012 al onder voogdij van Dillon gemaakt... Nee, het is pure afzuip.

[Vinoco]

(09-05-2020 09:18 AM)Jordaens schreef:  Dus, gesteld dat er geen overname was geweest, dan had L'Arrosée 2018 ook 133 euro mogen kosten? En idem dan voor Tertre-Daugay? Voor dezelfde druiven van dezelfde grond? "Een compleet andere en veel betere wijn" is eigenlijk een belediging voor de vroegere wijnmakers op die domeinen, bovendien werd de L'Arrosée 2012 al onder voogdij van Dillon gemaakt... Nee, het is pure afzuip.

Nee, dan had L'Arrosée 2018 niet 133 mogen kosten.(van mij had ie dat mogen kosten. Van mij mag alles kosten wat men er voor vragen wil en zolang het er voor betaald wordt is de prijs blijkbaar juist. Iets wat te duur is wordt vanzelf niet meer verkocht en gaat of ten onder of zakt de prijs, Zo ingewikkeld is het allemaal niet)
En ja, absoluut een compleet andere en veel betere wijn en nee dat zouden de vroegere wijnmakers geen belediging vinden want ze zouden het 100% met me eens zijn. Dat is ook de reden waarom ze verkochten. Men had niet meer het geld en energie om eruit te halen wat er in zat. Niet het geld om genoeg mankracht te betalen zodat in de gaarden genoeg werk verzet kon worden om de hoogste kwaliteit te halen. Niet genoeg geld om de nieuwste sorteermachines aan te schaffen. Niet het geld om de beste kwaliteit vaten te kunnen betalen etc etc etc. Zo goed als de wijnen van die gaard nu zijn zijn ze nog nooit geweest. Idem voor Tertre-Daugay. Wat een drama wijnen kwamen daar vandaan in de jaren voordat ze (gelukkig) verkocht werden.

Prima dat jij het pure afzuip noemt (mooi gezegde, nooit van gehoord), maar het is en blijft een waardeloos vergelijk.

[wvd]

(09-05-2020 10:34 AM)Vinoco schreef:  Zo goed als de wijnen van die gaard nu zijn zijn ze nog nooit geweest.

Dat is wellicht waar, maar dat geldt voor heel vele domeinen, de vooruitgang staat niet stil.
Zoals Rik al schreef: begin jaren tachtig was dit domein top in Saint-Emilion en ik heb ook later weinig mooiere Saintems gedronken dan l'Arrosée 1982. Die was fabuleus van jong tot (helaas) veel te vroeg op. Ook 1981, 1983 en 1985 in de kelder gehad, alle erg mooie wijnen, maar de 1982 was iets speciaals.

[Jordaens]

Niet alleen in de jaren tachtig (en vroeger) was L'Arrosée een wijn met bovengemiddelde kwaliteit. Bovendien werden er in het eerste decennium van deze eeuw ingrijpende investeringen gedaan, zodat we mogen aannemen, dat het kleine domein zeker leefbaar was. Toen de eigenaar overleed en nu we weten hoe het verder verliep lijken die investeringen wel een kroniek van een aangekondigde dood.

Ik begrijp dat je vanuit een zuivere marktgestuurde visie vindt dat je elke prijs kan vragen voor eender wat, zolang er voldoende gekken zijn, die zoveel willen betalen, maar vanuit een iets maatschappij-kritischere benadering blijf ik dat hoe dan ook afzuip vinden.

Taaltip. "Afzuip" is wellicht heel regionaal taalgebruik. Het komt van afzuipen, namelijk als je met vrienden op stap bent en iedereen geeft om beurten een rondje, maar zelf sla je telkens over. Het kan al eens eindigen met een boks op uw oog. In uitbreiding wordt dat dan : profitariaat.

Over Tertre-Daugay kan ik eerlijkheidshalve niets zeggen, ik heb het vermoeden dat ik het ooit gedronken heb, maar herinner er me niets van.

[Vinoco]

(10-05-2020 11:06 AM)Jordaens schreef:  Niet alleen in de jaren tachtig (en vroeger) was L'Arrosée een wijn met bovengemiddelde kwaliteit. Bovendien werden er in het eerste decennium van deze eeuw ingrijpende investeringen gedaan, zodat we mogen aannemen, dat het kleine domein zeker leefbaar was. Toen de eigenaar overleed en nu we weten hoe het verder verliep lijken die investeringen wel een kroniek van een aangekondigde dood.

Ik begrijp dat je vanuit een zuivere marktgestuurde visie vindt dat je elke prijs kan vragen voor eender wat, zolang er voldoende gekken zijn, die zoveel willen betalen, maar vanuit een iets maatschappij-kritischere benadering blijf ik dat hoe dan ook afzuip vinden.

Taaltip. "Afzuip" is wellicht heel regionaal taalgebruik. Het komt van afzuipen, namelijk als je met vrienden op stap bent en iedereen geeft om beurten een rondje, maar zelf sla je telkens over. Het kan al eens eindigen met een boks op uw oog. In uitbreiding wordt dat dan : profitariaat.

Over Tertre-Daugay kan ik eerlijkheidshalve niets zeggen, ik heb het vermoeden dat ik het ooit gedronken heb, maar herinner er me niets van.

Dank voor de taaltip! Er is 1 gedragseigenschap waar ik een enorme afkeer tegen heb, namelijk gierigheid (niet te verwarren met zuinigheid, wat ik kan begrijpen). Probleem met gierigheid is dat het vaak gepaard gaat met inhaligheid en/of profiteurisme. Exact dus wat "afzuip" blijkbaar betekent. De keren dat zoiets gebeurd waar ik bij ben kan ik het niet nalaten om de persoon in kwestie publiekelijk terecht te wijzen op zijn afzichtelijk gedrag wat dan ook al diverse malen is gebeurd. Als je niet kan geven heb je ook nergens wat te zoeken als er gehaald kan worden. brrrrrrr