20-12-2023, 09:11 PM
21-12-2023, 04:20 PM
21-12-2023, 04:52 PM
(21-12-2023 04:20 PM)shiraz schreef: [ -> ]https://www.tonywooditalianwine.com/post...edium=mail
Niet zo heel veel kennende (allee eigenlijk niks) van Italiaanse wijnen vind in dit artikel wel interessant.
Bedankt om te delen!!
25-01-2024, 06:48 PM
04-02-2024, 10:16 AM
https://open.substack.com/pub/notdrinkin...medium=web
Debat tussen natuurlijke wijnmakers. Mag een beetje sulfiet? Of helemaal niets?
Debat tussen natuurlijke wijnmakers. Mag een beetje sulfiet? Of helemaal niets?
13-02-2024, 01:24 AM
04-03-2024, 11:06 PM
https://www.nytimes.com/2024/02/29/dinin...Position=1
Goede Montepulciano d’Abruzzo volgens Eric Asimov.
Goede Montepulciano d’Abruzzo volgens Eric Asimov.
24-04-2024, 04:08 PM
28-04-2024, 09:17 AM
Herwig van Hove heeft een nieuw boek over wijn, en werd daarover geïnterviewd in Het Nieuwsblad.
Zijn 85ste verjaardag viert Herwig Van Hove niet met champagne – “een smaakloze compromisdrank” – maar met een boek over wijn, zijn grote passie. “Als je normaal consumeert, niet meer dan een fles per dag, ben je verdorie gezonder.”
Net wanneer ik zijn huis in Sint-Joris-Weert wil verlaten, diept Herwig Van Hove nog een lijst op met zijn ergernissen. “Hoor maar, er staat van alles op”, zegt hij, en hij begint op te sommen. “Zwerfvuil. Snelheidsduivels. Straatinterviews in tv-journaals. De dominantie van voetbal en fietsen in de sportjournalistiek. Het pamperen van kinderen. Losse tegels, te weinig banken, trottinetten op de stoep.” Dan begint hij zelf te lachen. “Hoe noemen ze dat? Grumpy old man?”
De grumpy old man heeft opnieuw een boek geschreven. Over wijn, de godendrank die zijn leven beter maakt. Ook hierin trapt de voormalige scheikundeprofessor en televisiekok, die woensdag 85 werd, lustig tegen schenen. Maar zijn grote passie verdient een beetje respect. “Er bestaan zoveel verkeerde opvattingen over wijn. En verkeerde manieren van doen, meestal gestuurd door banaal geldgewin.”
“Wie mij kent weet dat ik mij niet zomaar het zwijgen laat opleggen”, schrijft u in de inleiding. Probeert men dat dan?
“Men heeft dat geprobeerd. Zelfs met gerechtelijke procedures. Ik heb dertig jaar de wijnrubriek verzorgd in Knack. Ik kreeg honderd procent vrijheid. Soms kwam daar heibel van. Maar rechters hebben commerciële bezwaren van tegenstrevers gelukkig altijd snel van tafel geveegd.”
Probeert men vandaag nog om u te doen zwijgen?
“Nee. Ze denken: ‘Die oude heeft niets meer te zeggen.’ (lacht) Ik heb daar mijn plezier in. Want in mijn boek staat toch het een en het ander.”
Uw vorige boek, ‘Het laatste woord’, van twee jaar geleden was een succes. Mensen zijn u niet vergeten.
“Er zijn er zevenduizend verkocht. Weet je wat de gemiddelde oplage is in Vlaanderen? Veertig! Tv-gerelateerde boeken, zoals van Meus, ja, die verkopen. Of van ... Hoe heet dat vrouwtje weer, dat zoveel boeken verkoopt? Pascale Naessens, ja. Maar dat zijn een soort veredelde prentenboeken, het tegengestelde van wat ik doe.”
Met uw wijnboek wil u mensen helpen de juiste keuze te maken, lees ik.
“Ja. Misverstanden benoemen of dingen die iedereen gelooft in vraag stellen, dat is mijn obsessie. Wijn moet een functie hebben aan tafel en bij bepaalde gerechten passen. Daarvoor moet hij structuur hebben. Maar veel wijn heeft die niet. Van die ‘gemakkelijke’ sauvignon uit Chili of Zuid-Australië. Ze zorgen dat er restsuiker in blijft. Je proeft dat niet, maar het maakt die wijn gemakkelijk te drinken. Zo zijn er veel wijnen, die goed verkopen, maar ze passen eigenlijk bij niets. Maar zogenaamde sommeliers werken er graag mee omdat niemand de prijs kent. Rommel van 3 euro verkopen ze op restaurant gemakkelijk aan 30 euro. Ergerlijk!”
Winst maken op eten is moeilijk.
“Ja. Maar een pint van 50 euro zou je nooit aanvaarden. Dat ambeteert mij. En ook de arrogantie van sommige chefs. Ik ging met mijn vrouw eens naar een sterrenrestaurant. Er zat verder niemand. Ik neem een menu, mijn vrouw kiest à la carte. De chef komt uit de keuken. ‘Ge kunt toch lezen dat het menu alleen per tafel is?’ Ik heb mijn servet genomen en ben van tafel veranderd. ‘En nu doet ge wat ik vraag, imbecile de merde.’ Erg plezierig is het dan natuurlijk niet meer.”
Voor champagne heeft u het ook al niet.
“Champagne? Ik noem dat een smaakloze compromisdrank. Bij champagne is alles toegelaten wat in de andere ‘appellations’ absoluut verboden is: het mengen van jaren, het mengen van ‘origines’. Met veel chichi wordt dat goedgepraat. De champagnebusiness gebruikt evenveel hectaren aan druiven als aan suikerbieten. Toch niet meteen een edel product, de suikerbiet?” (lacht)
Wat zegt u als ik zeg dat ik het lekker vind?
“Dat ik het niet lekker vind! Kijk, er zijn er die goed zijn. Maar dat zijn er zeer weinig. Champagne blijft na de tweede gisting liggen op de gistrest, voor een betere structuur en smaak. Voor de wet is een jaar voldoende voor die ‘lagering op de gistrest’. De meesten doen het dus niet langer. Maar het begint pas goed te werken na een jaar. Alleen de grote, dure merken doen het beter.”
Geen champagne dus voor uw 85ste?
“Nee. Geef mij maar een goede witte wijn. Maar ik zal u zeggen wat ik wel soms doe. Als aperitief neem ik een goede witte wijn en ik doe er de helft champagne bij. Dat laat toe de wijn wat te verlevendigen. Je moet dat niet op voorhand mengen, hè. Maar op het moment van het aperitief, in een grote karaf. Prachtig!”
Van de ergernissen naar de misverstanden. Ik pik er meteen een straffe uit: Wijn is gezond.
“Mijn cardioloog heeft mij een kaart van Europa gegeven met het aantal doden per 100.000 inwoners als gevolg van alcoholgerelateerde aandoeningen. In wijnproducerende landen, waar men wijn drinkt aan tafel, is dat cijfer laag. Zelfs mijn cardioloog zegt dus dat dagelijkse matige consumptie bij de maaltijd leidt tot bescherming van hart en bloedvaten. Als je te veel drinkt, meer dan een fles per dag, komt er natuurlijk verslaving om de hoek kijken, maar als je normaal consumeert, ben je verdorie gezonder.”
Een fles per dag, naar hedendaagse normen is dat veel.
“Voor mij niet, omdat ik het al jaren doe. Maar ik denk dat twee, drie glazen bij de maaltijd ook al een goede gewoonte is.”
De Hoge Gezondheidsraad houdt het op tien eenheden per week.
“De communicatie vanuit de antidruglobby is vergiftigd omdat ze denken dat de mensen dom zijn. Ze zeggen: ‘Een glas wijn verdubbelt de kans op kanker.’ Maar ze zeggen er niet bij dat die kans 0,1 is. Nul maal twee blijft nul, hé? Voor mij is dat misleiding.”
U zegt: “Ik ben zelf het beste voorbeeld. Mijn dokter zegt dat ik gezond ben.”
“Mijn waarde van gamma-GT, een enzym in de lever dat zorgt voor de afbraak van alcohol, is zo laag dat mijn dokter er bijna lastig van wordt. Ze kan dat moeilijk aannemen, dus ik moet altijd nieuwe bloedstalen laten nemen.”
Hoelang drink je al een fles per dag?
“Hier spreken we toch over vijftig jaar. Niet elke dag, want ik ben niet alle dagen thuis. Maar ik drink wel elke dag wijn. Góéde wijn. Dat is ook belangrijk. Wijn die stijf staat van sulfiet is van zichzelf al ongezond. Als je alle dagen wenst te drinken, moet je drinken in het betere segment.”
Steeds meer mensen drinken geen of minder alcohol. Begrijpt u dat?
“Minder maar beter, dat begrijp ik. Maar totaal niets? Dat is zoals mensen die hardnekkig vegetarisch zijn. Het lijkt me te veel op een godsdienst. Ik ben niet tegen vegetarisch, wel tegen mensen die het willen opdringen als het enige gezonde.”
Nog enkele misverstanden. Wijnhandelaren verwijten de grootdistributie smaakvervlakking, maar in de supermarkt koop je ook goede wijn.
“Het is van de supermarkt dus het zal wel bucht zijn? Onzin! Een cru classé is een cru classé, of die nu van de Colruyt of de kleinhandel komt. Mijn idee is: de kleine handelaar moet het verschil maken met service.”
Nog een verrassing: uw pleidooi voor wijn in een box. Is dat geen aanfluiting voor het nobele karakter van wijn?
“Nee. De balg krimpt mee met de hoeveelheid wijn. Er kan geen lucht aan de wijn, waardoor je minder oxidatie krijgt dan in een geopende fles. Sla die kratjes dus maar in. Restaurants doen dat ook, hoor. Ze verstoppen ze alleen onder de toog.”
Is goede wijn per definitie duur?
“Dat hangt af van wat je duur vindt. Rond de 10 euro zit je volgens mij goed. In de Lidl vind je wijnen voor 3 euro. Uit nieuwsgierigheid koop ik er soms eentje. Soms verrast zo’n wijntje mij wel.”
Nog een misverstand: witte wijn is gemaakt van witte druiven. Denken veel mensen dat nog?
“Champagne wordt voor een groot deel gemaakt van pinot noir, donkerder worden druiven niet. Toch is het een idee dat blijft bestaan. Net zoals dat rosé een mengsel is van wit en rood.”
En nog eentje: bij kaas hoort rode wijn.
“Dat is ons aangepraat door de regio’s waar wijn én kaas gemaakt worden. Maar het melkzuur van kaas vloekt met de bitterheid van de tannines van rode wijn. Veel kaas is beter af met witte wijn.”
Wat vindt u van natuurwijnen?
“Wat is natuurwijn? Iedereen kan elke wijn natuurwijn noemen. Alsof niet-natuurwijn binnenshuis zou groeien. Dan zou men vollegrondwitloof ook natuurwitloof kunnen noemen. (lacht) Ik vind dat een marketingtruc. Ik vind het ook niet zo speciaal, die zuurdere wijnen. Biologische wijnen vind ik wel interessant. Minder bestrijdingsmiddelen. De meeste wijngaarden in Bordeaux zijn morsdood, het zijn bijna mesthopen waar ze druiven op kweken.”
Een van de grootste uitdagingen voor de wijnbouw is de klimaatverandering. Maakt u zich daar zorgen over?
“Natuurlijk. En dat doen ze in de wijnstreken ook. Door de hitte stijgt het alcoholpercentage. Er wordt geëxperimenteerd met wijnstokken die het alcoholgehalte verlagen. En waar het kan, gaan de wijngaarden omhoog. Elke honderd meter scheelt een graad. Dus soorten, ligging, ... Laat ons hopen dat het werkt. Wijngaarden schuiven ook op naar het noorden. Er is nu passabele witte wijn uit België. Die ontwikkeling is niet te stoppen.”
In uw boek houdt u een pleidooi voor de tafelspeech. Waarom is die voor u belangrijk?
“Omdat ik expressie wil geven aan wat ik voel. Er zijn drie principes waardoor je langer leeft: je moet eten, je moet je voortplanten – dat is voor mij een beetje voorbij – én je moet functioneren in je groep. Met ouder worden, wordt dat laatste belangrijker. In het rijpere leven is vriendschap voor mij zelfs het allerbelangrijkste. Dat zeg ik in die speech. Ik cultiveer het ook. Ik geef elk jaar een feest voor mijn vrienden. Helaas is er nu weer een gestorven. Een andere is aan het sterven. Dat is de ellende aan ouder worden. Op den duur blijf je alleen over.”
Wat doet het met een mens, 85 worden?
“Niks. Nee.” (grinnikt)
Staat u stil bij de vraag: wanneer is het mijn beurt?
“Ik ben daarmee bezig. Ik heb mijn kist laten maken. Ik ben mijn begrafenis aan het regelen. Ik vind dat nodig, het ritueel. En dan de catharsis. ‘Nu is hij dood.’ Met grote zekerheid weet je dat er een einde aan komt. Voor iedereen. Maar er bestaat een taboe om het te bespreken, omdat het het leven zou overschaduwen. Ik vind dat niet.”
Twee jaar geleden was uw wens 90 worden. Is dat nog altijd zo?
“Het kan even goed 91 zijn. Het getal is niet belangrijk. Ik wil nog dingen doen. Mijn boek is klaar. Ik denk na over het volgende. Ik twijfel tussen Chinees leren, pianospelen of schaken op hoog niveau. Maar weet je wat ik belangrijker vind dan dat getal? Uitdelen voor je dood bent. Wat ik intriest vind, is op het Vossenplein intieme spullen te zien liggen. Mijn collectie zilveren pollepels is verdeeld. Mijn goede gitaar heb ik aan een kleinkind gegeven. Zelfs mijn kist heb ik weggegeven. Het is een mooie kist van prachtig olmenhout. Ik wil gecremeerd worden, maar die kist gaat de oven niet in.”
Koopt u op uw leeftijd nog bewaarwijn?
“Elk jaar. Als ik mijn kop leg, gaat mijn wijnkelder in drie: een deel voor mijn vrouw, een deel voor mijn zoon en een deel voor mijn dochter.”
En elke keer als ze drinken, zullen ze aan u denken?
“Dat is mijn satanisch genoegen.”
‘Proef van het leven’ van Herwig Van Hove, uitgegeven bij Borgerhoff & Lamberigts, 400 pagina’s.
Annelies Rutten
Zijn 85ste verjaardag viert Herwig Van Hove niet met champagne – “een smaakloze compromisdrank” – maar met een boek over wijn, zijn grote passie. “Als je normaal consumeert, niet meer dan een fles per dag, ben je verdorie gezonder.”
Net wanneer ik zijn huis in Sint-Joris-Weert wil verlaten, diept Herwig Van Hove nog een lijst op met zijn ergernissen. “Hoor maar, er staat van alles op”, zegt hij, en hij begint op te sommen. “Zwerfvuil. Snelheidsduivels. Straatinterviews in tv-journaals. De dominantie van voetbal en fietsen in de sportjournalistiek. Het pamperen van kinderen. Losse tegels, te weinig banken, trottinetten op de stoep.” Dan begint hij zelf te lachen. “Hoe noemen ze dat? Grumpy old man?”
De grumpy old man heeft opnieuw een boek geschreven. Over wijn, de godendrank die zijn leven beter maakt. Ook hierin trapt de voormalige scheikundeprofessor en televisiekok, die woensdag 85 werd, lustig tegen schenen. Maar zijn grote passie verdient een beetje respect. “Er bestaan zoveel verkeerde opvattingen over wijn. En verkeerde manieren van doen, meestal gestuurd door banaal geldgewin.”
“Wie mij kent weet dat ik mij niet zomaar het zwijgen laat opleggen”, schrijft u in de inleiding. Probeert men dat dan?
“Men heeft dat geprobeerd. Zelfs met gerechtelijke procedures. Ik heb dertig jaar de wijnrubriek verzorgd in Knack. Ik kreeg honderd procent vrijheid. Soms kwam daar heibel van. Maar rechters hebben commerciële bezwaren van tegenstrevers gelukkig altijd snel van tafel geveegd.”
Probeert men vandaag nog om u te doen zwijgen?
“Nee. Ze denken: ‘Die oude heeft niets meer te zeggen.’ (lacht) Ik heb daar mijn plezier in. Want in mijn boek staat toch het een en het ander.”
Uw vorige boek, ‘Het laatste woord’, van twee jaar geleden was een succes. Mensen zijn u niet vergeten.
“Er zijn er zevenduizend verkocht. Weet je wat de gemiddelde oplage is in Vlaanderen? Veertig! Tv-gerelateerde boeken, zoals van Meus, ja, die verkopen. Of van ... Hoe heet dat vrouwtje weer, dat zoveel boeken verkoopt? Pascale Naessens, ja. Maar dat zijn een soort veredelde prentenboeken, het tegengestelde van wat ik doe.”
Met uw wijnboek wil u mensen helpen de juiste keuze te maken, lees ik.
“Ja. Misverstanden benoemen of dingen die iedereen gelooft in vraag stellen, dat is mijn obsessie. Wijn moet een functie hebben aan tafel en bij bepaalde gerechten passen. Daarvoor moet hij structuur hebben. Maar veel wijn heeft die niet. Van die ‘gemakkelijke’ sauvignon uit Chili of Zuid-Australië. Ze zorgen dat er restsuiker in blijft. Je proeft dat niet, maar het maakt die wijn gemakkelijk te drinken. Zo zijn er veel wijnen, die goed verkopen, maar ze passen eigenlijk bij niets. Maar zogenaamde sommeliers werken er graag mee omdat niemand de prijs kent. Rommel van 3 euro verkopen ze op restaurant gemakkelijk aan 30 euro. Ergerlijk!”
Winst maken op eten is moeilijk.
“Ja. Maar een pint van 50 euro zou je nooit aanvaarden. Dat ambeteert mij. En ook de arrogantie van sommige chefs. Ik ging met mijn vrouw eens naar een sterrenrestaurant. Er zat verder niemand. Ik neem een menu, mijn vrouw kiest à la carte. De chef komt uit de keuken. ‘Ge kunt toch lezen dat het menu alleen per tafel is?’ Ik heb mijn servet genomen en ben van tafel veranderd. ‘En nu doet ge wat ik vraag, imbecile de merde.’ Erg plezierig is het dan natuurlijk niet meer.”
Voor champagne heeft u het ook al niet.
“Champagne? Ik noem dat een smaakloze compromisdrank. Bij champagne is alles toegelaten wat in de andere ‘appellations’ absoluut verboden is: het mengen van jaren, het mengen van ‘origines’. Met veel chichi wordt dat goedgepraat. De champagnebusiness gebruikt evenveel hectaren aan druiven als aan suikerbieten. Toch niet meteen een edel product, de suikerbiet?” (lacht)
Wat zegt u als ik zeg dat ik het lekker vind?
“Dat ik het niet lekker vind! Kijk, er zijn er die goed zijn. Maar dat zijn er zeer weinig. Champagne blijft na de tweede gisting liggen op de gistrest, voor een betere structuur en smaak. Voor de wet is een jaar voldoende voor die ‘lagering op de gistrest’. De meesten doen het dus niet langer. Maar het begint pas goed te werken na een jaar. Alleen de grote, dure merken doen het beter.”
Geen champagne dus voor uw 85ste?
“Nee. Geef mij maar een goede witte wijn. Maar ik zal u zeggen wat ik wel soms doe. Als aperitief neem ik een goede witte wijn en ik doe er de helft champagne bij. Dat laat toe de wijn wat te verlevendigen. Je moet dat niet op voorhand mengen, hè. Maar op het moment van het aperitief, in een grote karaf. Prachtig!”
Van de ergernissen naar de misverstanden. Ik pik er meteen een straffe uit: Wijn is gezond.
“Mijn cardioloog heeft mij een kaart van Europa gegeven met het aantal doden per 100.000 inwoners als gevolg van alcoholgerelateerde aandoeningen. In wijnproducerende landen, waar men wijn drinkt aan tafel, is dat cijfer laag. Zelfs mijn cardioloog zegt dus dat dagelijkse matige consumptie bij de maaltijd leidt tot bescherming van hart en bloedvaten. Als je te veel drinkt, meer dan een fles per dag, komt er natuurlijk verslaving om de hoek kijken, maar als je normaal consumeert, ben je verdorie gezonder.”
Een fles per dag, naar hedendaagse normen is dat veel.
“Voor mij niet, omdat ik het al jaren doe. Maar ik denk dat twee, drie glazen bij de maaltijd ook al een goede gewoonte is.”
De Hoge Gezondheidsraad houdt het op tien eenheden per week.
“De communicatie vanuit de antidruglobby is vergiftigd omdat ze denken dat de mensen dom zijn. Ze zeggen: ‘Een glas wijn verdubbelt de kans op kanker.’ Maar ze zeggen er niet bij dat die kans 0,1 is. Nul maal twee blijft nul, hé? Voor mij is dat misleiding.”
U zegt: “Ik ben zelf het beste voorbeeld. Mijn dokter zegt dat ik gezond ben.”
“Mijn waarde van gamma-GT, een enzym in de lever dat zorgt voor de afbraak van alcohol, is zo laag dat mijn dokter er bijna lastig van wordt. Ze kan dat moeilijk aannemen, dus ik moet altijd nieuwe bloedstalen laten nemen.”
Hoelang drink je al een fles per dag?
“Hier spreken we toch over vijftig jaar. Niet elke dag, want ik ben niet alle dagen thuis. Maar ik drink wel elke dag wijn. Góéde wijn. Dat is ook belangrijk. Wijn die stijf staat van sulfiet is van zichzelf al ongezond. Als je alle dagen wenst te drinken, moet je drinken in het betere segment.”
Steeds meer mensen drinken geen of minder alcohol. Begrijpt u dat?
“Minder maar beter, dat begrijp ik. Maar totaal niets? Dat is zoals mensen die hardnekkig vegetarisch zijn. Het lijkt me te veel op een godsdienst. Ik ben niet tegen vegetarisch, wel tegen mensen die het willen opdringen als het enige gezonde.”
Nog enkele misverstanden. Wijnhandelaren verwijten de grootdistributie smaakvervlakking, maar in de supermarkt koop je ook goede wijn.
“Het is van de supermarkt dus het zal wel bucht zijn? Onzin! Een cru classé is een cru classé, of die nu van de Colruyt of de kleinhandel komt. Mijn idee is: de kleine handelaar moet het verschil maken met service.”
Nog een verrassing: uw pleidooi voor wijn in een box. Is dat geen aanfluiting voor het nobele karakter van wijn?
“Nee. De balg krimpt mee met de hoeveelheid wijn. Er kan geen lucht aan de wijn, waardoor je minder oxidatie krijgt dan in een geopende fles. Sla die kratjes dus maar in. Restaurants doen dat ook, hoor. Ze verstoppen ze alleen onder de toog.”
Is goede wijn per definitie duur?
“Dat hangt af van wat je duur vindt. Rond de 10 euro zit je volgens mij goed. In de Lidl vind je wijnen voor 3 euro. Uit nieuwsgierigheid koop ik er soms eentje. Soms verrast zo’n wijntje mij wel.”
Nog een misverstand: witte wijn is gemaakt van witte druiven. Denken veel mensen dat nog?
“Champagne wordt voor een groot deel gemaakt van pinot noir, donkerder worden druiven niet. Toch is het een idee dat blijft bestaan. Net zoals dat rosé een mengsel is van wit en rood.”
En nog eentje: bij kaas hoort rode wijn.
“Dat is ons aangepraat door de regio’s waar wijn én kaas gemaakt worden. Maar het melkzuur van kaas vloekt met de bitterheid van de tannines van rode wijn. Veel kaas is beter af met witte wijn.”
Wat vindt u van natuurwijnen?
“Wat is natuurwijn? Iedereen kan elke wijn natuurwijn noemen. Alsof niet-natuurwijn binnenshuis zou groeien. Dan zou men vollegrondwitloof ook natuurwitloof kunnen noemen. (lacht) Ik vind dat een marketingtruc. Ik vind het ook niet zo speciaal, die zuurdere wijnen. Biologische wijnen vind ik wel interessant. Minder bestrijdingsmiddelen. De meeste wijngaarden in Bordeaux zijn morsdood, het zijn bijna mesthopen waar ze druiven op kweken.”
Een van de grootste uitdagingen voor de wijnbouw is de klimaatverandering. Maakt u zich daar zorgen over?
“Natuurlijk. En dat doen ze in de wijnstreken ook. Door de hitte stijgt het alcoholpercentage. Er wordt geëxperimenteerd met wijnstokken die het alcoholgehalte verlagen. En waar het kan, gaan de wijngaarden omhoog. Elke honderd meter scheelt een graad. Dus soorten, ligging, ... Laat ons hopen dat het werkt. Wijngaarden schuiven ook op naar het noorden. Er is nu passabele witte wijn uit België. Die ontwikkeling is niet te stoppen.”
In uw boek houdt u een pleidooi voor de tafelspeech. Waarom is die voor u belangrijk?
“Omdat ik expressie wil geven aan wat ik voel. Er zijn drie principes waardoor je langer leeft: je moet eten, je moet je voortplanten – dat is voor mij een beetje voorbij – én je moet functioneren in je groep. Met ouder worden, wordt dat laatste belangrijker. In het rijpere leven is vriendschap voor mij zelfs het allerbelangrijkste. Dat zeg ik in die speech. Ik cultiveer het ook. Ik geef elk jaar een feest voor mijn vrienden. Helaas is er nu weer een gestorven. Een andere is aan het sterven. Dat is de ellende aan ouder worden. Op den duur blijf je alleen over.”
Wat doet het met een mens, 85 worden?
“Niks. Nee.” (grinnikt)
Staat u stil bij de vraag: wanneer is het mijn beurt?
“Ik ben daarmee bezig. Ik heb mijn kist laten maken. Ik ben mijn begrafenis aan het regelen. Ik vind dat nodig, het ritueel. En dan de catharsis. ‘Nu is hij dood.’ Met grote zekerheid weet je dat er een einde aan komt. Voor iedereen. Maar er bestaat een taboe om het te bespreken, omdat het het leven zou overschaduwen. Ik vind dat niet.”
Twee jaar geleden was uw wens 90 worden. Is dat nog altijd zo?
“Het kan even goed 91 zijn. Het getal is niet belangrijk. Ik wil nog dingen doen. Mijn boek is klaar. Ik denk na over het volgende. Ik twijfel tussen Chinees leren, pianospelen of schaken op hoog niveau. Maar weet je wat ik belangrijker vind dan dat getal? Uitdelen voor je dood bent. Wat ik intriest vind, is op het Vossenplein intieme spullen te zien liggen. Mijn collectie zilveren pollepels is verdeeld. Mijn goede gitaar heb ik aan een kleinkind gegeven. Zelfs mijn kist heb ik weggegeven. Het is een mooie kist van prachtig olmenhout. Ik wil gecremeerd worden, maar die kist gaat de oven niet in.”
Koopt u op uw leeftijd nog bewaarwijn?
“Elk jaar. Als ik mijn kop leg, gaat mijn wijnkelder in drie: een deel voor mijn vrouw, een deel voor mijn zoon en een deel voor mijn dochter.”
En elke keer als ze drinken, zullen ze aan u denken?
“Dat is mijn satanisch genoegen.”
‘Proef van het leven’ van Herwig Van Hove, uitgegeven bij Borgerhoff & Lamberigts, 400 pagina’s.
Annelies Rutten
28-04-2024, 09:58 AM
@Troisetoiles Stijf bedankt om dit te posten. Hoe heerlijk is het toch dat die man nog steeds zijn gedacht wil zeggen. Ik heb hem dikwijls genoeg live meegemaakt en altijd zijn openheid en onverbloemde mening geapprecieerd.
28-04-2024, 10:53 AM
(28-04-2024 09:58 AM)wvd schreef: [ -> ]@Troisetoiles Stijf bedankt om dit te posten. Hoe heerlijk is het toch dat die man nog steeds zijn gedacht wil zeggen. Ik heb hem dikwijls genoeg live meegemaakt en altijd zijn openheid en onverbloemde mening geapprecieerd.
Ook genoten van het lezen,
28-04-2024, 03:05 PM
Hoe zou het trouwens zijn met de nestor van ons forum, rlin? De man is hier sinds juni vorig jaar niet meer langsgeweest…
28-04-2024, 03:34 PM
(28-04-2024 03:05 PM)Thomas schreef: [ -> ]Hoe zou het trouwens zijn met de nestor van ons forum, rlin? De man is hier sinds juni vorig jaar niet meer langsgeweest…
Is me ook al opgevallen.
Hopelijk is hij in goede gezondheid…
